Η Παλαιά
Γραφή λέει: «Στο πλήθος των λόγων εκεί δεν υπάρχει αμαρτία» (Βίβλος, 10:19),
διότι σε ένα κύμα λέξεων σε αυτό το στάδιο της εξέλιξης του ανθρώπου, πολλοί
μιλούν χωρίς νόημα ή από κίνητρα τα οποία (όταν αναλύεται) θα βασίζεται
αποκλειστικά στην προσωπικότητα. Όσο μεγαλύτερη είναι η πρόοδος που σημειώνεται
κατά μήκος της πορείας προσέγγισης στα Μυστήρια, τόσο μεγαλύτερη είναι η
φροντίδα που πρέπει να λάβει ο υποψήφιος. Αυτό είναι απαραίτητο για τρεις λόγους:
• Πρώτον, λόγω του σταδίου εξέλιξής του,
είναι σε θέση να επιβάλει τα λόγια του με τρόπο που θα μπορούσε να τον
εκπλήξει, αλλά θα μπορούσε να δει στο νοητικό πεδίο. Χτίζει με μεγαλύτερη
ακρίβεια από τους μέσους ανθρώπους, η μετέπειτα σκεπτομορφή του είναι πιο ζωηρή
και εκτελεί τη λειτουργία με την οποία στέλνεται από τον «Ήχο» ή την ομιλία με
μεγαλύτερη ακρίβεια.
• Δεύτερον, κάθε λέξη που ομιλείται και η
επακόλουθη σκεπτομορφή που χτίζεται (εκτός αν βρίσκεται κατά μήκος της ανώτερης
διαδρομής και δεν βασίζεται σε παρορμήσεις της προσωπικότητας) είναι ικανή να
προκαλέσει ένα εμπόδιο νοητικής ύλης μεταξύ ενός ανθρώπου και του στόχου του.
Αυτή η ύλη ή το διαχωριστικό τοίχωμα πρέπει να διαλυθεί πριν γίνει περαιτέρω
πρόοδος, και αυτή η διαδικασία είναι “καρμική” και αναπόφευκτη.
• Τρίτον, η ομιλία είναι σε μεγάλο βαθμό
ένας τρόπος επικοινωνίας στα φυσικά πεδία. Στα χαμηλότερα πεδία στα οποία
βρίσκεται ο εργαζόμενος και στις επικοινωνίες του με τους συναδέλφους του και
τους επιλεγμένους συνεργάτες του, θα διαδραματίζει όλο και μικρότερο ρόλο. Η
διαισθητική αντίληψη και η τηλεπαθητική αλληλεπίδραση θα διακρίνουν την
επικοινωνία μεταξύ των υποψήφιων και των μαθητών και όταν αυτό συνδυάζεται με
πλήρη εμπιστοσύνη, συμπάθεια και ενωμένη προσπάθεια για το σχέδιο θα έχουμε ένα
σχηματισμό με τον οποίο ο Διδάσκαλος μπορεί να εργαστεί και μέσω του οποίου
μπορεί να ρίξει τη δύναμή Του. Ο Διδάσκαλος εργάζεται μέσω ομάδων (μεγάλων ή
μικρών) και η εργασία διευκολύνεται για αυτούς, αν η αλληλεπίδραση μεταξύ των
μονάδων της ομάδας είναι σταθερή και αδιάκοπη. Μία από τις πιο συχνές αιτίες
δυσκολίας στην ομαδική εργασία και συνακόλουθη σύλληψη της εισροής δύναμης από
τον Διδάσκαλο προσωρινά βασίζεται στην κακή χρήση της ομιλίας. Προς το παρόν
προκαλεί την απόφραξη του καναλιού στο νοητικό πεδίο.
Αναφέρω αυτούς τους τρεις παράγοντες γιατί
αυτό το ζήτημα της ομαδικής εργασίας είναι ζωτικής σημασίας και πολλά από αυτά αναμένονται
με ελπίδα σε αυτές τις μέρες. Αν σε οποιαδήποτε οργάνωση στο φυσικό πεδίο οι Διδάσκαλοι
μπορούν να αποκτήσουν έναν πυρήνα από τρία άτομα που αλληλεπιδρούν αμοιβαία
(επιλέγω τη λέξη εσκεμμένα) και οι οποίοι ακολουθούν χωρίς διακρίσεις την
πορεία της υπηρεσίας, μπορούν να παράγουν πιο συγκεκριμένα αποτελέσματα σε
μικρότερο χρονικό διάστημα από ό,τι είναι δυνατό από ένα μεγάλο και ενεργό σώμα
ανθρώπων που μπορεί να είναι ειλικρινείς και σοβαροί, αλλά δεν γνωρίζουν την
έννοια της εμπιστοσύνης και της συνεργασίας μεταξύ τους και που δεν φυλάσσουν
την πύλη του λόγου.
Εάν ένας άνθρωπος καταφέρει να κατανοήσει τη
σημασία του λόγου, αν μάθει πώς να μιλάει, πότε να μιλάει, τι κερδίζεται από
την ομιλία και τι συμβαίνει όταν μιλάει, είναι καλά στο δρόμο για την επίτευξη
του στόχου του. Το πρόσωπο που ρυθμίζει σωστά την ομιλία του είναι το πρόσωπο που
πρόκειται να κάνει τη μεγαλύτερη πρόοδο. Αυτό έχει συνειδητοποιηθεί από όλους
τους ηγέτες των απόκρυφων κινήσεων. Το πιο απόκρυφο τάγμα του Πυθαγόρα στον Κρότωνα
και πολλά άλλα από τα εσωτερικά σχολεία της Ευρώπης και της Ασίας είχαν έναν
κανόνα ότι όλοι οι νεόφοιτοι και οι δοκιμαστές δεν είχαν την άδεια να μιλήσουν
για δύο χρόνια μετά την είσοδό τους στη σχολή και όταν μάθαιναν να κρατούν τη
σιωπή τους για αυτή την περίοδο, τους δινόταν το δικαίωμα να μιλούν, γιατί
είχαν μάθει μια συγκεκριμένη αποχή.
Θα μπορούσε να έχει αξία εδώ αν οι μαθητές
συνειδητοποίησαν ότι κάθε καλός ομιλητής κάνει το πιο αποκρυφιστικό έργο. Ένας
καλός λέκτορας (για παράδειγμα) είναι αυτός που κάνει εργασία που είναι ανάλογη
σε μικρή κλίμακα με αυτή που κάνει ο Ηλιακός Λόγος. Τι έκανε; Σκέφτηκε, έχτισε,
ζωοποίησε. Ένας λέκτορας, επομένως, διαχωρίζει το υλικό με το οποίο πρόκειται
να χτίσει τη διάλεξη του και το οποίο πρόκειται να ζωοποιήσει. Από όλες τις
σκέψεις του κόσμου συγκεντρώνει την ουσία την οποία επιδιώκει να χρησιμοποιήσει
ξεχωριστά. Στη συνέχεια, αντιγράφει το έργο του δεύτερου Λόγου (Logos) με
σύνεση με το να του δώσει μορφή. Κατασκευάζει τη μορφή και, όταν
κατασκευάζεται, τελειώνει με το ρόλο του πρώτου Προσωπικού της Τριάδας,
τοποθετώντας το Πνεύμα, τη ζωτικότητα και τη δύναμή του σε αυτό, ώστε να είναι
μια δονούμενη, ζωντανή εκδήλωση. Όταν ένας λέκτορας ή ομιλητής οποιουδήποτε
είδους μπορεί να το πετύχει αυτό, μπορεί να κρατήσει πάντα το ακροατήριό του
και το ακροατήριό του θα μαθαίνει πάντα από αυτόν. Θα αναγνωρίσουν αυτό που η σκεπτομορφή
προορίζεται να μεταδώσει.
Στην καθημερινή ζωή όταν ο σπουδαστής
μιλάει, κάνει το ίδιο πράγμα, αλλά μόνο το πρόβλημα που προκύπτει συχνά στην
ομιλία του είναι ότι κατασκευάζει κάτι που συνήθως δεν αξίζει και το ζωοποιεί
με λάθος είδος ενέργειας, έτσι ώστε η μορφή αντί να είναι μια εποικοδομητική, ζωτική,
χρήσιμη δύναμη, είναι καταστροφική στον κόσμο. Αν μελετήσουμε τις διάφορες
κοσμολογίες του κόσμου, θα δούμε ότι η διαδικασία της δημιουργίας διεξάγεται
μέσω του ήχου ή του λόγου ή του Λόγου. Το έχουμε στη χριστιανική Βίβλο: «Στην
αρχή ήταν ο Λόγος και ο Λόγος ήταν ο Θεός. Όλα τα πράγματα έγιναν από αυτόν και
χωρίς αυτόν δεν υπήρχε τίποτα που έγινε. » (Βίβλος Ιωάννης Ι.) Έτσι, σύμφωνα με
τη χριστιανική διδασκαλία, οι κόσμοι έγιναν από τον Λόγο του Θεού.
Στις Ινδουιστικές Γραφές θα βρούμε ότι ο θεός Βισνού, ο οποίος αντιπροσωπεύει το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας,
ονομάζεται «Η Φωνή». Είναι ο μεγάλος Τραγουδιστής που έχει φτιάξει τους κόσμους
και το σύμπαν από το τραγούδι του. Είναι η Αποκάλυψη της σκέψης του Θεού που
έχει κατασκευάσει το σύμπαν των ηλιακών συστημάτων. Όπως ο Χριστιανός μιλάει
για τον μεγάλο Λόγο, τον Λόγο του Θεού, τον Χριστό, έτσι ο Ινδουιστής μιλάει
για τον Βισνού, τον μεγάλο Τραγουδιστή, που δημιουργεί με το τραγούδι του.
Στην υλοποίηση του φυσικού πεδίου, είμαστε
γνωστοί από την ομιλία μας, είμαστε γνωστοί από τη σιωπηλότητα μας, από τα
πράγματα που λέμε και από τα πράγματα που αφήνουμε άγνωστα και κρινόμαστε από
την ποιότητα της συνομιλίας μας. Σκεφτόμαστε τους ανθρώπους όσον αφορά αυτό που
λένε, γιατί τα λόγια τους αποκαλύπτουν τον τύπο της σκέψης στην οποία
εργάζονται και την ποιότητα της ενέργειας ή της ζωής που βάζουν πίσω από τα
λόγια τους. Στους διάφορους Ηλιακούς Λογούς των τεράστιων αστερισμών που είναι
εμφανείς όταν σαρώνουμε τους αστεροειδείς ουρανούς, η ποιότητα του Λόγου του
ηλιακού μας συστήματος γίνεται αντιληπτή μέσα από τη μεγάλη σκεπτομορφή που
έχει χτίσει από τη δύναμη της ομιλίας Του και ενεργοποιείται από την ιδιαίτερη
ποιότητα της αγάπης Του. Όταν ο Θεός μιλάει, οι κόσμοι γίνονται και αυτή τη
στιγμή είναι μόνο σε διαδικασία ομιλίας. Δεν έχει ακόμη καταλήξει στο
συμπέρασμα τι έχει να πει και, συνεπώς, την παρούσα φαινομενική ατέλεια. Όταν
αυτή η μεγάλη θεϊκή φράση ή φράση που καταλαμβάνει τη σκέψη Του φτάνει σε
πλήρωση, θα έχουμε ένα τέλειο ηλιακό σύστημα που κατοικείται από τέλειες
υπάρξεις.
Μέσω της ομιλίας προκαλείται μια σκέψη και
γίνεται παρούσα. Εξάγεται από την αφαιρετικότητα και από μια νεφελώδη κατάσταση
και υλοποιείται στο φυσικό πεδίο, παράγει (μπορούμε να τη δούμε) κάτι πολύ
σαφές σε αιθερικά πεδία. Παράγεται αντικειμενική υλοποίηση, γιατί "τα
πράγματα είναι αυτά που τα κάνει ο Λόγος με την ονομασία τους". Η ομιλία
είναι κυριολεκτικά μια μεγάλη μαγική δύναμη και οι έμπειροι ή οι λευκοί μάγοι,
μέσω της γνώσης των δυνάμεων και της δύναμης της σιωπής και της ομιλίας,
μπορούν να παράγουν επιπτώσεις στο φυσικό πεδίο. Όπως γνωρίζουμε καλά, υπάρχει
ένας κλάδος μαγικής εργασίας που συνίσταται στην αξιοποίηση αυτής της γνώσης με
τη μορφή λέξεων με ισχύ και εκείνων των μάντρα και των τύπων που θέτουν σε
κίνηση τις κρυμμένες ενέργειες της φύσης και καλούν τα ντέβας στο έργο τους.
Η ομιλία είναι ένα από τα κλειδιά που
ανοίγει τις πόρτες επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων και λεπτοφυών όντων. Δίνει την
ένδειξη για την ανακάλυψη εκείνων των οντοτήτων που έρχονται σε επαφή από την
άλλη πλευρά του πέπλου. Αλλά μόνο εκείνος που έχει μάθει να σιωπά και έχει
φτάσει στη γνώση των καιρών να μιλήσει μπορεί να περάσει αυτό το πέπλο και να
κάνει κάποιες εσωτερικές επαφές. Η Μαγεία συνίσταται, μας λένε στη Μυστική Δοξασία, να απευθύνεσαι στους θεούς στη δική τους γλώσσα, κι ως εκ τούτου, η
ομιλία του μέσου ανθρώπου δεν μπορεί να φτάσει σε αυτούς.
Επομένως, εκείνοι που προσπαθούν να μάθουν
την αποκρυφιστική γλώσσα, αυτοί που θέλουν να αντιληφθούν τις λέξεις που θα
διεισδύσουν στα αυτιά εκείνων που στέκονται στην άλλη πλευρά και όσοι επιδιώκουν
να χρησιμοποιήσουν τους τύπους και τις φράσεις που θα τους δώσουν δύναμη πάνω
από τους Κατασκευαστές, πρέπει να ξεχάσουν την προηγούμενη χρήση λέξεων και να
αποφύγουν τις συνηθισμένες μεθόδους ομιλίας. Τότε η νέα γλώσσα θα είναι δική
τους και οι νέες εκφράσεις, τα λόγια, τα μάντρα και οι φόρμουλες θα ανατεθούν
στη φροντίδα τους.
Οι νόμοι της ομιλίας είναι οι νόμοι της ύλης
και οι μαθητές μπορούν να εφαρμόζουν τους νόμους που διέπουν την ουσία του υλικού
πεδίου στη χρήση των λέξεων τους, διότι αφορούν τη χειραγώγηση της ύλης σε άλλα
επίπεδα. Η ομιλία είναι το σπουδαίο μέσο με το οποίο καταδεικνύουμε τη φύση του
μικρού συστήματος που κατασκευάζουμε - του συστήματος του οποίου κάθε ανθρώπινη
μονάδα είναι ο κεντρικός ήλιος, γιατί σύμφωνα με τον Νόμο της Έλξης αυτός
αντλεί στον εαυτό του αυτό που χρειάζεται.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:
Αρίστανδρος Ανδρομέδειος
