ΘΗΛΥΚΗ ΚΑΙ ΑΡΣΕΝΙΚΗ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

  Με αφορμή την πρόσφατη δημοσίευση του COBRA σχετικά με τη σεξουαλική ενέργεια θέλω να παρουσιάσω κάποια προσωπικά συμπεράσματα στα οποία κατέληξα κατόπιν έρευνας, τα οποία πιθανόν θα διασαφηνίσουν την κατάσταση σε όποιον αναζητητή της αλήθειας έχει γνώση κι αντίληψη, με την ανάλογη ψυχική δύναμη να διαβάσει το παρακάτω κείμενο ως το τέλος.

Μέσα από την έρευνα μου, ανακάλυψα πως η αλήθεια δε βρίσκεται μόνο στα στείρα αρχαιολογικά ευρήματα και αποδείξεις, καθώς δεν έχουμε πλήρη πρόσβαση στα γεγονότα κι επιπλέον οι σημερινές αποκαλύψεις περί εξώκοσμων επεμβάσεων συνθέτουν μια άγνωστη μέχρι τώρα εικόνα που σχετίζεται άμεσα και με εξωγήινους υλικούς και άϋλους παράγοντες που έχουν επηρεάσει την πλανητική κατάσταση σε πολύ μεγάλο βαθμό μέχρι και σήμερα.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

   Η θεωρία πως αυτός ο Πλανήτης βρίσκεται απομονωμένος από τους Γαλαξιακούς πολιτισμούς, σε κατάσταση καραντίνας σε πλήρη κατοχή και ομηρεία από συγκεκριμένες σκοτεινές γήινες και εξωγήινες δυνάμεις είναι πλέον γεγονός.

 Οι πιθανότεροι λόγοι είναι, εξαιτίας της πλεονεκτικής του θέσης και κατασκευής λόγω φυσικών και τεχνητών αστρικών πυλών που βοηθούν ιδιαίτερα στα διαγαλαξιακά ταξίδια, της τεράστιας ποικιλίας του σε γενετικό υλικό ως κοσμική βιβλιοθήκη, αλλά και άλλων μυστικών -προς το παρόν- λόγων.

   Αρκεί και μόνο ένας νοήμων και σώφρων άνθρωπος να βγει από την πόρτα του σπιτιού του ώστε να αντικρύσει την αδιανόητη ανωμαλία σε όλα τα επίπεδα που διατρέχουν και θεσμοθετούν την κοινωνία μας, για να πειστεί πως σίγουρα η ζωή δεν είχε σχεδιαστεί να είναι έτσι. Γιατί αν μέσα από μια θρησκόληπτη αντίληψη αρχίσουμε και ρίχνουμε τις ευθύνες της ανωμαλίας που βιώνουμε στον αμαρτωλό άνθρωπο και το σκληρό «Θεό» τότε μάλλον δεν αναφερόμαστε σε έναν Θεό Αγάπης Ευλογίας και Ευδαιμονίας που δημιούργησε ένα τέλειο ον κατ’ εικόνα και ομοίωση, αλλά σε κάποια ψυχικά ανώμαλη χαιρέκακη και ζηλόφθονη υπεροντότητα που χειρίζεται σαδιστικά τα μιαρά μαριονέτες/δημιουργήματα του. 
   

   Δε χρειάζεται να είναι κάποιος βαθιά ευαισθητοποιημένος σε συνομωσιολογίες και μεταφυσικές θεωρίες για να αντιληφθεί ότι η ίδια του η ύπαρξη δε φέρει κανένα ίχνος ισορροπίας και αρμονίας, όχι μόνο με το περιβάλλον που ζωτικά τον υποστηρίζει, αλλά ούτε με τους ίδιους τους συνανθρώπους του όπου μοιράζεται κοινά ζητούμενα σε αυτή του την εμπειρία της εξατομικευμένης ζωής. 

 Πως θα μπορούσε άλλωστε, από τη στιγμή που μέσα στην άγνοια ζει περιορισμένος για ελάχιστα χρόνια, ρημαγμένος από τεχνητές ασθένειες, σε μια κοινωνία χωρίς ελευθερίες, υπό καθεστώς τρομοκρατίας και οικονομικής σκλαβιάς χωρίς να μπορεί να εκφράσει το ανώτερο σκοπό και ψυχικό του σχέδιο;

   Είναι αδιανόητο το γεγονός ότι ολόκληρος ο φυσικός κόσμος χωρίς ίχνος πνευματικής και τεχνολογικής εξελίξεως, όταν βρίσκεται μακριά από την αρνητική ανθρώπινη επιρροή και παρέμβαση, να βιώνει την ευτυχία σε εξισορρόπηση με το περιβάλλον του λουσμένος απλά από τη Χάρη της Ανώτατης Θείας Νόησης, ενώ ο άνθρωπος κατέχοντας το υψηλότερο πνευματικό και τεχνολογικό επίπεδο, που του προσδίδουν την ικανότητα να προσαρμόζεται σε κάθε νέα πρόκληση, να μην μπορεί να επιτύχει μέσα από τα τόσα εκατομμύρια χρόνια ύπαρξης και ποικιλίας πολιτισμών στον Πλανήτη μια ευτυχισμένη κι αρμονική εμπειρία ζωής με τον εαυτό του και τους γύρω του.

Από το μικρό μυρμήγκι ως τον ελέφαντα, άπαντα τα έμψυχα όντα στη φύση μέσα από τις ενσαρκωμένες επιλογές τους επιθυμούν να βιώσουν μια ευτυχισμένη εμπειρία ύπαρξης ανεξαρτήτως ψυχικού επιπέδου, νοητικής καταστάσεως και φυσικής διαμορφώσεως, κάτι που έχει πλήρως διασαλευτεί σε αυτόν τον Πλανήτη.

‘ΑΡΧΟΝΤΕΣ’ ΟΙ ΑΟΡΑΤΟΙ ΧΕΙΡΙΣΤΕΣ

   Αυτός ο Πλανήτης μέσα από μια σειρά ολικών αυτοκαταστροφών και μεταλλάξεων πολλών ανεπτυγμένων πολιτισμών του, που κυριαρχούσαν για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, έφτασε στο σημείο να έχει βρεθεί τραυματισμένος, ευάλωτος και ανοιχτός σε εισβολές και επιρροές έλκοντας τις σκοτεινότερες υπάρξεις του Γαλαξία μας. Ακριβώς όπως τα όρνεα που πετούν κυκλικά πάνω από ένα τραυματισμένο ζώο, έτσι και στην περίπτωση μας έχουμε διαβρωθεί πλανητικά και κατασπαραχτεί από αυτά τα υπερτεχνολογικά σκοτεινά όρνεα του διαστήματος.

   Αυτά τα υπερδιαστασιακά όντα και τα υποτακτικά τσιράκια τους που εισέβαλαν κατά κύματα στον Πλανήτη μας εδραιώνοντας το χειροπιαστό σκότος, αν και έγιναν ευρέως γνωστά πρόσφατα, ήταν ήδη γνωστά σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς και κουλτούρες με διάφορες μορφές και ονομασίες.

Στη σύγχρονη ιστορία μας έχει γίνει εκτενής αναφορά για αυτά τα μιαρά και αμετανόητα ανώριμα όντα σε «θρησκευτικά» βιβλία όπως αυτό του Απόκρυφου Ευαγγελίου του Ιωάννη όπου ονοματίζονται ως «Άρχοντες». Θέτω τη λέξη θρησκευτικά σε εισαγωγικά διότι αν και το πρόσωπο που φέρεται να έγραψε το βιβλίο είναι μια θρησκευτικά λατρευόμενη φιγούρα ως απόστολος του χριστιανικού δόγματος, παράλληλα όμως το βιβλίο του όπως και των άλλων αποστόλων που βρέθηκαν μαζί, δεν είναι αποδεκτά από τη ρασοφόρα μαφία της σύγχρονης χριστιανικής θρησκείας. Κι αυτό διότι δεν πέρασαν από τα χέρια τους ώστε να διαστρεβλωθούν προσαρμοσμένα όπως βολεύει τους ίδιους ή να αποκρυφτούν πλήρως. Οπότε πρόκειται περισσότερο για μια μεταφυσική καταγεγραμμένη ιστορία παρά για μια θρησκευτική. 

   Όντως, μέσα από αυτό το βιβλίο κάτι πολύ σοβαρό διέφυγε του ελέγχου των ρασοφόρων υποκριτών, που αν και δεν επηρεάζει καθόλου την αληθινή προσωπικότητα και διδασκαλία Αγάπης του μεγάλου διδασκάλου Ιησού Χριστού, συνταράσει το όλο δόγμα από τις αποκαλύψεις του ιδίου προς τον μαθητή του. Αναφέρομαι σε ένα δόγμα που βασίζεται σε βιβλικές ιουδαιογενείς, καθαρά πατριαρχικές δοξασίες, μυθεύματα και ανακριβείς ανοησίες -αναμεμιγμένα με απειροελάχιστα ψήγματα αλήθειας, ώστε να ευσταθεί το μείγμα-  που δεν μπορούν να πείσουν ούτε ένα υγιώς σκεπτόμενο ανεπηρέαστο πεντάχρονο παιδί.

Πως άλλωστε η κλίκα των ρασοφόρων σκοταδιστών θα μπορούσε να παρουσιάσει την αλήθεια που αποκαλύπτεται από τον Ιησού προς τον Ιωάννη για μια οντότητα που αυτοπαρουσιάζεται ως «Θεός» υπό τη μορφή της Πρωταχικής Ανωμαλίας/Πρώτου Άρχοντα ονόματι Γιαλταβαώθ ή Σαμαέλ ή Σάκλα ή Ιεχωβά ή Γιαχβέ όπου δημιούργησε το φυσικό άνθρωπο, με μια σχεδόν ψηφιακή σχέση σύμφωνα με τους Ανώτερους Κόσμους;

   Αδυνατούν πλήρως να αποδεχτούν κάτι τέτοιο από τη στιγμή μάλιστα που οι τρεις ιουδαιογενείς θρησκείες – Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός και Ισλάμ- έχουν πατριάρχη τους τον Αβραάμ που αποκαλούσε το «Θεό» τους ως Γιαχβέ ή Ιεχωβά.

Αν η εγκληματική ρασοφόρα ιεραρχία είχε την αδιανόητη αφέλεια να αποδεχτεί μια τέτοια έγγραφη μαρτυρία ενός αγίου της, η συντριπτική πλειοψηφία ακόμη και των πιο φανατικών παρωπιδοφόρων πιστών/οπαδών/πελατών θα αντιλαμβανόταν πως ‘κάτι’ δεν πάει καλά και το πιθανότερο να αφυπνίζονταν στην σκοτεινή αλήθεια που τους περιβάλλει, αναζητώντας πραγματικό καταφύγιο μέσα από την επαφή τους με τον Ανώτερο Εαυτό τους ανακτώντας την αυτοκυριαρχία τους μακριά από τα ανεγκέφαλα δόγματα.

 Αυτό είναι κάτι που και οι τρεις ιουδαιογενείς οργανωμένες θρησκείες τρέμουν, γιατί μέσα από την αποκάλυψη της αληθινής ισχύος του ανθρώπου, μέσα από την προσωπική πνευματική του εμπειρία επαφής με το Θείο, αυτομάτως όλες τους θα καταστούν άνευ ουσίας, σημασίας και υπάρξεως. Θα αντιληφθούν οι άνθρωποι ότι δε χρειάζονται σκοτεινούς ρασοφόρους ως επαγγελματίες ενδιάμεσους μεταξύ της ψυχής τους και του Θεού, που στην ουσία είναι το ίδιο και το αυτό, οι οποίοι τους χειραγωγούν πνευματικά και απομυζούν ενεργειακά και φυσικά.

   Στις μέρες μας, καθώς όλο και περισσότερο Φως λούζει τον Πλανήτη μας καθώς ένας Μέγας Κύκλος ολοκληρώνεται έναντι μιας πλανητικής Αναλήψεως, το Πέπλο της Λήθης διαρκώς φθίνει και πλήθος αποκαλύψεων έρχονται στην επιφάνεια από κάθε κατεύθυνση.

Τώρα σε όλο και περισσότερους ανθρώπους είναι πλέον γνωστό ένα μεγάλο μέρος της σκοτεινής επιρροής των βδελυγματικών «Αρχόντων» σε ολόκληρη τη σύγχρονη ανθρώπινη ιστορία που μας επηρεάζει άμεσα καθώς συνεχίζεται μέχρι σήμερα και είναι εμπόδιο για την κβαντική μας εξέλιξη μέσω της Αναλήψεως σε υψηλότερες συχνότητες και εμπειρίες.

   Τα όντα αυτά αποκομμένα από το θρεπτικό Θείο Φως θέλοντας να τραφούν ενεργειακά από τους αδαείς ανθρώπους δημιούργησαν τεράστια δολιοφθορά σε κάθε δομή της κοινωνίας με προγραμματισμούς και εμφυτεύματα σε κάθε έμψυχο ον, απορροφώντας την αρνητική ενέργεια που εκπορευόταν ως αποτέλεσμα αυτής της πλανητικής ανωμαλίας.

Διαχώρισαν και αναλόγως προγραμμάτισαν τα δύο ανθρώπινα φύλα  καταστρέφοντας την ισορροπία μεταξύ αρσενικής και θηλυκής ενέργειας η οποία μέσα από τη λατρεία της Μητέρας Θεάς είχε δημιουργήσει ξανά την άνθηση μέσα από έναν νέο πολιτισμό που αναδύθηκε μετά το σκότος που επέφερε η καταστροφή της Ατλαντίδας.

ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΑΤΛΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΛΕΜΟΥΡΙΩΝ

   Στην επιφάνεια του Πλανήτη μας θεωρείται μέσα από αρχαία κείμενα, πως είχαν προϋπάρξει και άλλοι πολιτισμοί ιδιαίτερα εξελιγμένοι οι οποίοι αυτοκαταστράφηκαν ή μεταλλάχτηκαν πριν από τον σημερινό.

Οι πιο πρόσφατοι πολιτισμοί που γνωρίζουμε την ύπαρξη τους ήταν αυτοί των Ατλάντων στον Ατλαντικό ωκεανό και των Λεμουρίων στον Ειρηνικό ωκεανό. 

   Οι αυτοκρατορίες αυτές εικάζεται πως αν και με αντίθετες φιλοσοφίες συνυπήρξαν σε πλήρη άνθηση ως πολιτισμοί για περισσότερα από 250.000 χρόνια. Εικάζεται επίσης, πως οι τεχνολογική ανάπτυξη της περιόδου ήταν μακράν ανώτερη της σημερινής, καθώς ο μέσος όρος ζωής των κατοίκων τους ήταν αδιανόητα μεγάλος για τα σημερινά δεδομένα και υπήρχε ένας τεράστιος όγκος γνώσεως αφού υπήρχε αλληλεπίδραση με πολλούς θετικούς εξωγήινους πολιτισμούς.

Αυτή την περίοδο, εκτός από κάποιες αποικίες τους στις περιοχές της σημερινής Νοτιοανατολικής Ευρώπης, της Κεντρικής Αμερικής και της Νοτιοανατολικής Ασίας, τον Πλανήτη κατοικούσαν επίσης ανθρωποειδή όντα με πρωτόγονο πολιτισμό τα οποία εξελισσόμενα παρατηρούσαν με δέος στην καθημερινότητα τους αυτά τα τότε Ατλάντεια και Λεμούρια «υπερόντα». Μερικά ευρήματα αυτών των πρωτόγονων όντων βρίσκονται κατά χιλιάδες ακόμη και σήμερα με τη μορφή του  Νεάτερνταλ, ενός ανθρωπόμορφου πιθηκοειδούς με χαμηλή αντίληψη και επιθετικό χαρακτήρα, και αργότερα του Κρο Μανιόν ενός ευφυέστερου και ειρηνικότερου ανθρωποειδούς που υπερίσχυσε τελικά του προηγούμενου αφού ήρθε σε μερική επιμειξία μαζί του.

   Η βασική φιλοσοφική διαφωνία μεταξύ Ατλάντων και Λεμουρίων ήταν ως προς την εξέλιξη αυτών των πρωτόγονων πλανητικών «συγκατοίκων» τους, καθώς οι μεν Άτλαντες επέμεναν πως χρειαζόταν όλοι αυτοί να δεχτούν φυσικά εμφυτεύματα ώστε να κάνουν άλματα στην εξέλιξη τους και να είναι σε θέση να συνυπάρχουν με το πλανητικό σύνολο, ενώ οι δε Λεμούριοι επέμεναν σθεναρά πως η εξέλιξη τους πρέπει να παραμείνει ανέπαφη κι ανεπηρέαστη χωρίς εξωγενείς τεχνολογικά αφύσικες επεμβάσεις, διότι τα εμφυτεύματα δηλώνουν άμεσα εξάρτηση, έλεγχο και στέρηση της ελεύθερης βούλησης μέσω της χειραγώγησης.

   Τελικά, μετά από πολλά χρόνια στρατιωτικών συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων, οι δύο αυτοκρατορίες αυτοκαταστράφηκαν, πρώτα η Λεμουρία με ακόλουθο μετέπειτα από πολλά χρόνια την Ατλαντίδα, και όσοι δεν ξέφυγαν εκτός Πλανήτη ή υπογείως εγκαταστάθηκαν σε παλαιότερες αποικίες τους αλλά και σε όσα μέρη της επιφάνειας δεν καταβυθίστηκαν όπου ήταν ικανά να υποστηρίξουν την ανθρώπινη ζωή ξανά.

   Εκεί είχαμε μέσα από την πάροδο των χρόνων μια φυσιολογική μίξη αυτοχθόνων Κρο Μανιόν με επιζώντες Άτλαντες, όπου η γενική πλανητική πολιτισμική εξέλιξη έλαβε μια νέα τροπή.

   Οι Άτλαντες εικάζεται πως είχαν καταφέρει να ζουν πολλές εκατονταετίες στους ίδιους φυσικούς φορείς και μετέδωσαν ελάχιστη από τη διασωθείσα φιλοσοφία και γνώση τους στους πρωτόγονους συνανθρώπους τους, έχοντας λάβει πριν ένα τεράστιο μάθημα μέσα από την αυτοκαταστροφική πορεία της πρώην αυτοκρατορίας τους. Εμφανίστηκαν δηλαδή, ως σοφοί με ένα τεράστιο απόθεμα ζωής ακολουθώντας τη μοιραία εξέλιξη τους χωρίς τις προηγούμενες Ατλάντειες τεχνολογίες και μεγαλεία συμπορευόμενοι με τους Κρο Μανιόν.

Τα καταστροφικά σφάλματα και ασυδοσίες του παρελθόντος δε θα επαναλαμβάνονταν πιά και μια απόλυτα αρμονικά ισορροπημένη κοινωνία δημιουργήθηκε κατά την περίοδο όπου οι σύγχρονοι αρχαιολόγοι αποκαλούν ως «Νεολιθική» εποχή.

Η ΘΗΛΥΚΗ ΕΠΙΡΡΟΗ ΣΤΗ ΝΕΟΛΙΘΙΚΗ ΕΠΟΧΗ

   Μετά την τελευταία πλανητική μαζική καταστροφή της ηπείρου της Ατλαντίδος το ανθρώπινο είδος που επέζησε επί του Πλανήτη είχε απωλέσει την ποιότητα ζωής και την πλειοψηφία των γνώσεων που υπήρχε πριν, με αποτέλεσμα να βαδίζει υποβασταζόμενο στο ημίφως ξεκινώντας έναν νέο κύκλο πολιτισμού. Υπήρχαν ελάχιστες εξαιρέσεις όπως στην Αίγυπτο που ήταν Ατλάντεια αποικία και την Ελλάδα όπου μεγάλα τμήματα γνώσεως διασώθηκαν με εξωγενείς και μη, παρεμβάσεις και αλληλεπιδράσεις.

Οι ιστορικοί ερευνητές εικάζουν πως η Ατλαντίδα καταβυθίστηκε πλήρως περίπου το 9.500 π.Χ. ενώ θεωρούν πως η Νεολιθική εποχή ξεκίνησε περίπου το 8.000 π.X.

   Υπάρχει πληθώρα αρχαιολογικών ευρημάτων τα οποία σκιαγραφούν με απόλυτη σαφήνεια την περίοδο αυτή και παρουσιάζουν πως οι κοινωνίες της περιόδου αυτής ήταν καθαρά μητριαρχικές, ειρηνικές, χορτοφαγικές και βασίζονταν στην καλλιέργεια της γης. Υπήρχε μια απόλυτη ισότιμη και αρμονική συνύπαρξη των δύο φύλων σε όλα τα επίπεδα κι αυτό παρουσιάζεται στους τάφους ανδρών και γυναικών που ήταν ίσων διαστάσεων και αξίας ενώ παράλληλα ήταν εξίσου σημαντική η παρουσία ιερέων και ιερειών στο θρησκευτικό κομμάτι της κοινωνίας.

  Παγκοσμίως, η συντριπτική πλειοψηφία των κοινωνιών της Νεολιθικής εποχής λάτρευε τη Μεγάλη Θεά, Μητέρα των Πάντων, από όπου όλα εκπορεύονταν από τη μήτρα της και εκεί με μητρική θαλπωρή επέστρεφαν μετά θάνατο.

Κατά την χρονική περίοδο αυτή δεν έχει βρεθεί ούτε ένα αρχαιολογικό εύρημα που να παρουσιάζει σκηνές αγριότητας ή βίας, μαχών, όπλων, «ευγενών» πολεμιστών, «ηρωικών» κατακτητών και σκλάβων, ενώ υπάρχει μια πλούσια γκάμα συμβόλων της φύσης, ενότητας με τη φύση και λατρευτικών φιγούρων της Θεάς. Η λατρεία της Θεάς στη Νεολιθική εποχή έχει καταγραφεί από ευρήματα στη Μέση Ανατολή, την Νοτιοανατολική Ευρώπη (Ελλάδα-Ιταλία), την Νοτιοανατολική Ασία (Ταϋλάνδη) και την Κεντρική Αμερική.

Τα στοιχεία επίσης παρουσιάζουν τη δομή της κοινωνίας αυτής η οποία ήταν η εξής:

Η υλική τεχνολογία περιλάμβανε καλλιέργεια τροφίμων, κατασκευή, δοχεία/κιβώτια, τεχνολογία ένδυσης, εκλεπτυσμένο ξύλο, ίνες, επεξεργασία δερμάτινων ειδών και μετάλλων.

Η μη-υλική τεχνολογία περιλάμβανε νόμους, διακυβέρνηση, θρησκεία, προσευχή, δίκαιο, ιερατείο απαρτιζόμενο από τα δύο φύλα εξίσου.

Η τέχνη περιλάμβανε χορό, τελετουργικό δράμα, προφορική ή λαϊκή λογοτεχνία, τέχνες, αρχιτεκτονική, πολεοδομία.

Οι συναλλαγές περιλάμβαναν εμπόριο μέσω ξηράς και θαλάσσης, διαχείριση, εκπαίδευση, πρόβλεψη του μέλλοντος από τις ιέρειες της Θεάς (π.χ. Μαντείο Δελφών).

Οι υψηλότερες αξίες αφορούσαν τις γενετικές, καλλιεργητικές και δημιουργικές δυνάμεις της φύσης κι όχι τις δυνάμεις καταστροφής, ενώ η λειτουργία των ιερέων και των ιερειών ήταν προς όφελος όλων των ανθρώπων της κοινότητας μέσω μιας συντροφικής σχέσης της κοινωνίας.

   Σε πολλά σωζόμενα πανάρχαια θρησκευτικά κείμενα παρουσιάζεται η Θεά που χαρακτηρίζεται ως αυτή που έφερε τα δώρα του πολιτισμού μέσα από την αρμονική και ισορροπημένη συμπαράσταση του αρσενικού στοιχείου. Οι μύθοι που αποδίδουν τις μεγάλες φυσικές και πνευματικές εφευρέσεις μας σε μια γυναικεία θεότητα μπορούν έτσι να αντανακλούν την πραγματική τους εφεύρεση από τις γυναίκες.

Σίγουρα, μπορεί οι εμπνεύσεις και οι κατευθύνσεις να ήταν «θηλυκού» γένους αλλά χωρίς τη συγκατάβαση, την πρακτική και μυϊκή υποστήριξη του αρσενικού στοιχείου θα έμεναν απλά στη θεωρία, κάτι που κάνει ξεκάθαρο πως η επιτυχημένη κοινωνική δομή τότε ήταν αποτέλεσμα μιας ιδιαίτερα γεμάτης σεβασμό ισορροπημένης συνύπαρξης των δύο φύλων.

Μια τέτοια υπόθεση είναι απλώς αδιανόητη κάτω από το επικρατές σημερινό πρότυπο, διότι αυτό μας παρουσιάζει τη γυναίκα ως εξαρτημένη στον άνδρα και δευτερεύουσα.

Εσκεμμένα μας παρουσιάζει μια θηλυκή φύση ως διανοητικά κατώτερη, λιγότερο πνευματικά αναπτυγμένη από τον άνδρα, ενώ επίσης ξεκάθαρα κατηγορείται για την πτώση του ανθρώπινου γένους από τη Θεία Χάρη σύμφωνα με τα παραμύθια της Βίβλου.

Πως όμως φτάσαμε σήμερα να υποστηρίζουμε μια διεστραμμένη πολιτισμική αντίληψη με το να δεχόμαστε αυτές τις ασύλληπτα διαστρεβλωμένες ανοησίες της Βίβλου ως αληθείς αδιαμαρτύρητα και κάναμε κοινωνικό κανόνα μια πασιφανή ανισορροπία των φύλων, από τη στιγμή μάλιστα που μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αυτοκαταστροφή μας ως είδος;

Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ‘ΑΡΧΟΝΤΩΝ’ ΚΟΥΡΓΚΑΝ

    Μετά την πτώση της Ατλαντίδας, οι ‘Άρχοντες’ βλέποντας πως έχασαν τους καλύτερους «προμηθευτές» που τους προσέφεραν τεράστιες ποσότητες αρνητικής ενέργειας ως τροφή, και παρατηρώντας τη μετέπειτα πορεία της ανθρωπότητας μέσα από αυτή την αρμονική συνύπαρξη των δύο φύλων που επέζησαν της καταστροφής, έλαβαν δραστικά μέτρα για να εκτροχιάσουν πάλι την πλανητική κατάσταση προς όφελος τους.

   Ο ξεκάθαρος λόγος ήταν πως μέσα από την ισχυρή μητριαρχική επίδραση του θηλυκού στοιχείου στην μετέπειτα κοινωνία, δεν υπήρχε αυτή η τεράστια μαζική παραγωγή αρνητικής ενέργειας που λάμβαναν πριν από τους Άτλαντες για να συντηρηθούν. Το θέμα που παρουσιάστηκε ήταν ζωτικότατης σημασίας για αυτά τα υπερδιαστασιακά σκοτεινά παράσιτα και χρειαζόταν άμεση επέμβαση.

Έτσι, περίπου το 3.000 π.Χ. επέλεξαν πολλοί από αυτούς μαζί με πλήθος υποτελή σκοτεινά τσιράκια τους από διάφορα αστρικά συστήματα, όπως του Δράκοντα και του Ωρίωνα, να ενσαρκωθούν μαζικά σε ανθρώπινους φορείς μέσω αστρικής πύλης σε ένα συγκεκριμένο σημείο του πλανήτη που βρίσκεται βορείως της Μαύρης Θάλασσας και δυτικά της Κασπίας.

Αυτά τα ανθρωπόμορφα όντα αντιγράφοντας πλήρως την πυραμιδοειδή κοινωνική δομή των ερπετοειδών του Δράκοντα και του Ωρίωνα, έφεραν μαζί τους και επέβαλαν δια πυρός και σιδήρου τις ανισόρροπες καθαρά πατριαρχικές και βίαιες ιδεολογίες τους σε όσους κατέκτησαν μέσα από τη λατρεία αρσενικών πολεμικών θεών γεμάτους μανία και θυμό.

Ήταν ένας νομαδικός λαός που ξαφνικά από το πουθενά «γειώθηκε» στις στέπες τις Ασίας, χρησιμοποιώντας τα άλογα για πολεμικούς σκοπούς, διοικούνταν αποκλειστικά από άνδρες ιερείς και ισχυρούς πολεμιστές, κατακτώντας τα πάντα στο πέρασμα τους και προσπαθώντας να εξαφανίσουν πλήρως τη λατρεία της Μητέρας Θεάς, καθώς οι ίδιοι έχουν μέχρι και σήμερα αλλεργία στην ενέργεια της.

Ήταν εξ ολοκλήρου σαρκοφάγοι, όπου κατοικούσαν σε κινητά μικρά χωριά και κατελάμβαναν τεράστιες εκτάσεις για να εκτρέφουν τα ζώα τους, σε μια στρωματοποιημένη κοινωνία με βαθμίδες εξουσίας όπου κάποιοι ήταν κατώτεροι κάποιων άλλων.

Η εισβολή αυτών των όντων έφερε μεγάλη ανατροπή στις μέχρι τότε μητριαρχικές κοινωνίες όπου ήταν καλλιεργητές οπωροκηπευτικών και επιρρεπείς να ζουν σε καλά σχεδιασμένους δήμους και ανοχύρωτες πόλεις μέσα από την ισότιμα αρμονική και ειρηνική συνύπαρξη όλων, με βάση τη συντροφικότητα και τις ανάγκες του συνόλου.

Αυτοί οι εξώκοσμοι εισβολείς βρήκαν την ευκαιρία κι επέβαλαν μια ιεραρχική και αυταρχική κοινωνική δομή όπου το αρσενικό στοιχείο ήταν αποκλειστικά κυρίαρχο μέσα από τη βία, τον πόλεμο και την υποδούλωση του θηλυκού στοιχείου.

Σε πλήρη αντίθεση με τις μητριαρχικές κοινωνίες που έδιναν ζωή, ήταν ένας πολιτισμός που η φιλοσοφία του στηριζόταν στο να παίρνει ζωή, κάτι που είναι ξεκάθαρο από τις αντίθετες λατρευτικές δοξασίες και την ιστορική κατάληξη.

Μερικοί από αυτούς τους βάρβαρους κατακτητές είναι γνωστοί σήμερα ως Άρειοι που κατευθύνθηκαν στην Ινδία, Χεττίτες στην Μέση Ανατολή και Λουβιανοί στην Ανατολία, Κουργκάν στην Ανατολική Ευρώπη, Αχαιοί και αργότερα Δωριείς στην Ελλάδα.

Υπήρξαν και άλλοι νομαδικοί εισβολείς επίσης, από τους οποίους γνωστότεροι ήταν οι Σημίτες, αυτοί που αποκαλούνται Εβραίοι (Ιβρέϊ=σκηνίτες) γενετικά ίδιοι με τους σημερινούς Άραβες, όπου ήρθαν από τις αραβικές ερήμους του νότου και εισέβαλαν στην Χαναάν. Μια ιδιαίτερα πολεμική φυλή που διοικούνταν από μια κάστα ιερέων-πολεμιστών, τους Λεβίτες, από τους οποίους προερχόταν ο Μωϋσής, ο Ααρών και ο Ιησούς του Ναυή, φέρνοντας μαζί τους έναν άγριο και θυμωμένο θεό τον Ιεχωβά ή Γιαχβέ τον οποίον επέβαλαν σε όλους όσους κατέκτησαν.

Στον πυρήνα του συστήματος των εισβολέων ήταν η τοποθέτηση υψηλότερης αξίας στη δύναμη που παίρνει, αντί να δίνει, ζωή.

     Αυτή ήταν η δύναμη που συμβολίζεται από την "αρσενική" λεπίδα, την οποία οι πρώιμες σφραγίδες των σπηλαίων του Kουργκάν δείχνουν ότι αυτοί οι εισβολείς κυριολεκτικά λάτρευαν, γιατί στην κυριαρχία τους, την οποία κυβερνούσαν οι θεοί (Άρχοντες) - και οι άντρες (Ερπετοειδείς)- του πολέμου, αυτή ήταν η υπέρτατη εξουσία.

Ο πλούτος της κοινωνίας έπαψε να έρχεται μέσα από την τεχνολογία της δημιουργίας, αλλά από την τεχνολογία της καταστροφής και του ολέθρου δια της κατακτήσεως μέσω πυρός και σιδήρου, καταστρέφοντας σταδιακά τις φυσικές ισορροπίες.

Η λατρεία της Θεάς μέσα στο πέρασμα των χρόνων δέχτηκε τεράστια επίθεση μέσα από την καταστροφή, το θάνατο, το βιασμό και την εξαφάνιση του θηλυκού στοιχείου περιορίζοντας στη συνέχεια τα καθήκοντα των γυναικών σε υποτελείς συντρόφους και παλλακίδες μόνο. Η σταδιακή ανδρική κυριαρχία, ο πόλεμος και η υποδούλωση των γυναικών και των ευγενέστερων, πιο "θηλυκών" στοργικών ανδρών έγιναν ο κανόνας. Η ευαισθησία και η στοργή θεωρήθηκαν αδυναμίες και ίσχυε ο νόμος του αρσενικού μυϊκά δυνατού που κατακτά τους πιο αδύναμους επιβάλλοντας τα πιστεύω του δια της βίας.

 

Η ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΓΧΥΣΗ

    Εδώ αρχίζει η συγχυσμένη θεωρία της «Ινδοευρωπαϊκής» φυλής που ισχυρίζεται την ύπαρξη ενός κοινού πολιτισμού και γλώσσας από την Ινδία μέχρι την Ευρώπη που εμφανίζεται αρχικά περίπου το 3.000 π.Χ., η οποία αν και παρουσιάζει κάποια στοιχεία που θα μπορούσαν να ευσταθούν έχουν τεθεί υπό «θολού» πρίσματος και είναι κατά το ήμισυ ορθή.

Από τις αποκαλύψεις που έχουμε, όντως, αυτά τα πατριαρχικά όντα εισέβαλαν εκείνη την περίοδο στον Πλανήτη μας στην προαναφερόμενη περιοχή φέροντας τον πόλεμο και την ανισορροπία, αλλά τα πράγματα δεν είναι εξ ολοκλήρου όπως εικάζουν οι οπαδοί της Ινδοευρωπαϊκής θεωρίας αλλά ούτε ακριβώς όπως οι αντίθετοι της θεωρίας αυτής.

Η εισβολή αυτή δεν είχε διάρκεια μερικά χρόνια αλλά χρειάστηκαν χιλιετίες για να αλλάξει βίαια, αλλά και μέσα από προσμείξεις, η μητριαρχική κοσμοθεωρία και λατρεία της Μητέρας Θεάς, για να καταλήξει σε αυτή την μετέπειτα εποχή της αρχαιότητας που γνωρίζουμε από την καταγεγραμμένη ιστορία μας.

   Πολλοί λαοί συγχωνεύτηκαν, και παρ’ όλο που η αρσενική «λεπίδα» έγινε κανόνας περιθωριοποιώντας το θηλυκό στοιχείο έντονα, αφομοιώθηκαν στοιχεία με θηλυκές θεότητες από κάποιους λαούς που είχαν ισχυρότερη κουλτούρα και αντιστάθηκαν περισσότερο από άλλους.

Για παράδειγμα οι λαοί της Μέσης Ανατολής αποδέχτηκαν πλήρως τον αρσενικό Σημιτικό θεό Γιαχβέ χωρίς κανένα ίχνος θεϊκής θηλυκής παρουσίας, ενώ τα ελληνικά φύλα που αναπτύχθηκαν από τις προσμίξεις διατήρησαν σε ίση αναλογία το θηλυκό και αρσενικό στοιχείο στις λατρευτικές τους δοξασίες μέσα από το δωδεκάθεο. Επίσης, σε περιοχές όπου η Ατλάντεια γνώση ήταν ιδιαίτερα ισχυρή όπως στην Αίγυπτο, η εισβολή δεν άγγιξε έντονα τη μητριαρχική κοινωνία που ανθούσε, και έτσι, τα μυστήρια της Θεάς συνεχίστηκαν για χιλιάδες χρόνια μετά.

Από την πλευρά της ινδοευρωπαϊκής θεωρίας αναφέρεται πως το ελληνικό αλφάβητο -ως πρωτοελληνική γλώσσα- εμφανίστηκε περίπου το 1.000 με 800 π.Χ. ως εξέλιξη μιας κοινής γλώσσας που απλωνόταν από την Ινδία ως τη Γερμανία. Αυτό είναι κάτι που έχει απορριφθεί ως ασταθές -τουλάχιστον για την Ελλάδα- μέσα από αρχαιολογικά ευρήματα του ελλαδικού χώρου όπου έχουμε αγγεία με ελληνικό αλφάβητο που χρονολογούνται στο 5.000 π.Χ. ενώ οι αμέσως επόμενες αρχαίες γραφές ήταν των Σουμερίων (με ιερογλυφικά) που χρονολογούνται στο 3.200 π.Χ. Αν υποθέσουμε επίσης ότι ο προφορικός λόγος προηγείται του γραπτού αυτό σημαίνει πως πηγαίνουμε ακόμη παλαιότερα.

Παράλληλα έχουμε και την αρχική ενίσχυση αυτής της θεωρίας να πηγάζει από Γερμανούς προπαγανδιστές (αρχικά ονομάστηκε «ινδογερμανική») με σκοπό να εκθειάσουν την ανωτερότητα της λευκής ή Αρείας φυλής και ταυτόχρονα να δείξουν ότι η Γερμανική φυλή έχει σχέση με τους καλύτερους λαούς και πολιτισμούς της αρχαιότητας,  τους Έλληνες και τους Ρωμαίους. Προσπάθησαν να προσδώσουν μια ευγενή καταγωγή στον «αγώνα» τους και να δικαιολογήσουν τα εγκλήματα της ναζιστικής Γερμανίας, μέσα από μια φυλετική υπεροχή που υποτίθεται πως δικαιούται να ηγεμονεύει τον κόσμο.

Τώρα, το πως οι μελαχρινοί σχεδόν μαύροι «Άρειοι» Ινδοί μπορεί να έχουν κοινή φυσιολογία και κουλτούρα με τους λευκούς ξανθούς «Άρειους» Γερμανούς, αυτό είναι κάτι που αγγίξει τα όρια της φαντασίας και οι ίδιοι οι ερευνητές και αρχαιολόγοι αδυνατούν να στηρίξουν απόλυτα.

Ορισμένα κοινά στοιχεία της σανσκριτικής, αρχαίας ελληνικής, λατινικής, γερμανικής και αγγλικής γλώσσας είναι αυτά που έχουν «θολώσει τα νερά» για τους αρχαιολόγους και βασίζονται σε μια αληθινή ναι μεν, εισβολή, αλλά χωρίς λογική απάντηση ως προς τα ελληνικά ευρήματα του 5.000 π.Χ. που καταρρίπτουν τη θεωρία τους.

   Η πιθανότερη εικασία είναι πως μια άλλη πιο «αυθεντική» κι ολοκληρωμένη «ελληνική» γραφή και γλώσσα, που ούτε καν έχουμε δει πουθενά ακόμη, να ήταν η κύρια γλώσσα των Ατλάντων των οποίων ο πολιτισμός υπερείχε, και αυτή η γλώσσα θα εξαπλώθηκε από τους επιζώντες της καταστροφής στον Νεολιθικό άνθρωπο των πρώτων οργανωμένων μητριαρχικών κοινωνιών. Ας μην ξεχνάμε πως σύγχρονα αρχαιολογικά ευρήματα που χάνονται στο βάθος του χρόνου με ελληνική γραφή έχουν βρεθεί στα πιο περίεργα σημεία του κόσμου όπως στη Γερμανία, την Κίνα, στις Η.Π.Α. και αλλού, που δεν δικαιολογείται ιστορικά η ύπαρξη τους.

  Η παγκόσμια ανωτερότητα της ελληνικής γλώσσας λόγω του τεράστιου πλούτου, της εννοιολογίας, και της απολύτου σχέσης της με τη μουσική, τα μαθηματικά, την αστρονομία και άλλες θετικές επιστήμες είναι πολύ πιθανόν να ήταν μέρος του πολιτισμού των Ατλάντων όπου αναπτύχθηκε μέσα από τις συναλλαγές τους για πολλές χιλιάδες χρόνια με ιδιαίτερα ανεπτυγμένους πολιτισμούς του Γαλαξία μας. Είναι δηλαδή πολύ πιθανό, αυτή η ίδια «ολοκληρωμένη ελληνική» γλώσσα και γραφή να έχει έρθει εξ ολοκλήρου από τα άστρα και να μεταλλάχτηκε προσαρμοζόμενη στη Γήινη εκδοχή της.

  Άπαντες ερευνητές φέρουν αλληλοσυγκρουόμενα στοιχεία και αποδείξεις όπου η μια θεωρία ανατρέπει την άλλη κάθε φορά, αλλά αδυνατούν να δουν την ευρύτερη εικόνα που σχηματίζεται μέσα από τα ίδια τα στοιχεία τους. Η αλήθεια δηλαδή το πιθανότερο να βρίσκεται κάπου στη μέση και να έχει Γήινες αλλά και Εξωγήινες αιτίες.

Δηλαδή, για παράδειγμα στον ελλαδικό χώρο, όντως οι Αχαιοί την εποχή του χαλκού ερχόμενοι ως πρώτο κύμα δημιούργησαν τον Μυκηναϊκό πολιτισμό, αλλά «εκθρονίστηκαν» αργότερα από τους Δωριείς ως δεύτερο κύμα, που κατερχόμενοι από το βορρά ισχυρότεροι κατείχαν το σίδηρο ανακατεύοντας τη θηλυκή και αρσενική αρχή στις δοξασίες τους, με επικρατέστερη την τελευταία. Εισαγόμενοι αυστηροί τιμωροί αρσενικοί θεοί του πολέμου αναμείχθηκαν και συνυπήρξαν με αυτόχθονες πιο λεπτοφυείς θηλυκές θεότητες σε ίσες ποσότητες και αναλογίες.

Βέβαια, έχουμε λατρευτικά στοιχεία στην τότε Ελλάδα που διαστρεβλώνουν τη θηλυκή φύση από τις προσμίξεις αυτές, όπως για παράδειγμα της θεάς Αθηνάς που παρουσιάζεται ως θεά της σοφίας αλλά παράλληλα σε πλήρη αντίθεση και ως πολεμίστρια.

Την περίοδο της καθόδου των Δωριέων, όπου παρουσιάζεται η διαρκής ανάπτυξη του πολιτισμού έχουμε και την αδυναμία του Δωρικού στοιχείου να κατακτήσει πλήρως, όπως συνέβη στην Αθήνα.

Επίσης, η κάθοδος των βάρβαρων και πολεμόχαρων αυτών λαών, που συμπίπτει χαρακτηριστικά και χρονολογικά με την εισβολή των «Αρχόντων» καταγράφεται ιστορικά ως ο «Ελληνικός Μεσαίωνας» διότι φρενάρισε έντονα την πολιτισμική ανάπτυξη, ενισχύοντας επιπλέον τη θεωρία της εισβολής των «Αρχόντων» στην περιοχή Κουργκάν προς όλες τις κατευθύνσεις.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΤΗΣ ΘΕΑΣ

  Τα ίδια αντιφατικά στοιχεία βρίσκουμε διάσπαρτα και στην υπόλοιπη Ευρώπη μέσα από ανασκαφές, όπου η λατρεία της Μητέρας Θεάς από την Νεολιθική και μετέπειτα εποχή του Χαλκού, διαταράσσεται βίαια στην εποχή του Σιδήρου και χιλιετίες μετέπειτα, με αποτέλεσμα να εξαφανιστεί πλήρως περίπου το 300 μ.Χ. με την επιβολή και εξάπλωση του χριστιανισμού από τους Βυζαντινούς αυτοκράτορες Κωνσταντίνο και αργότερα Θεοδόσιο όπου οδήγησαν τον αρχαίο ελληνικό κόσμο σε γενοκτονία. Τα Μυστήρια της Θεάς και της αρχαιότητας εξαφανίστηκαν από τη δημόσια ζωή και η Ελληνική Κοσμοαντίληψη κατακρεουργήθηκε από τις ορδές των Ρωμαιοβυζαντινών και των Γότθων καθοδηγούμενοι από τους ιουδαιοχριστιανούς μοναχούς που με λύσσα κατέστρεψαν οτιδήποτε ελληνικό, εξαπλώνοντας το σκότος.

   Αυτό το χολερικό δόγμα των Ιουδαίων Σημιτών υπό την πολυμορφία των τριών θρησκευτικών πλοκαμιών τους, έφερε και συνεχίζει να φέρει το κυριότερο βάρος για τη διαστρέβλωση του ανθρώπινου πνεύματος και την καταλυτική διαστροφή κάθε φυσικού ιδεώδους μέσα από δοξασίες απολύτου πατριαρχίας, πολέμου, τελετουργικής μαύρης μαγείας και σκότους.

    

Το αμέσως επόμενο τελειωτικό πλήγμα για τη λατρεία της Θεάς ήρθε περίπου το 400 μ.Χ. με την επόμενη εισβολή των Χαζάρων «Αρχόντων» δια μέσου αστρικής πύλης στην ίδια περιοχή της Κασπίας, οι οποίοι αργότερα εξελίχθηκαν στην Τουρκομογγολική φυλή που κατέσφαξε σχεδόν ολόκληρη την Ασία κατακτώντας από την Κορέα μέχρι έξω από τη Βιέννη.

  Η καταπίεση και υποδούλωση του θηλυκού στοιχείου δια μέσω βίαιης εξαφάνισης του γυναικείου ρόλου συνεχίστηκε με την μεσαιωνική Ιερά Εξέταση όπου εκατομμύρια γυναίκες βασανίστηκαν με αδιανόητες μεθόδους και θανατώθηκαν με πνιγμό ή κάψιμο στην πυρά ως μάγισσες, συνήθως από το ερπετοειδές ιερατείο της Καθολικής εκκλησίας.

  Στις μέρες μας συνεχίζεται ακόμη και σήμερα ιδιαίτερα σε θεοκρατικά καθεστώτα του Ισλάμ όπου οι γυναίκες θεωρούνται κτήμα των ανδρών οι οποίοι έχουν κάθε νόμιμο δικαίωμα επί αυτών, όπως του ξυλοδαρμού, του βιασμού ακόμη και του θανάτου, διότι θεωρούνται από τη θρησκεία τους ως άψυχες.

Ας μη ξεχνάμε βέβαια και την ‘προοδευτική’ χριστιανική δυτική κοινωνία όπου έδωσε, μετά από αιματηρούς αγώνες, δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες το 1.900 χωρίς αυτό να σημαίνει πως άλλαξε πρακτικά απόλυτα ο ρόλος της στην κοινωνία μετά από αυτό.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

   Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, είναι σίγουρο πως χωρίς την ισορροπημένη συνεργασία των δύο φύλων μέσα από την αγάπη και τον σεβασμό με κοινή βλέψη για ένα καλύτερο μέλλον του Πλανήτη και της Ανθρωπότητας, δεν υπάρχει καμία περίπτωση οποιαδήποτε κοινωνία να εξελιχθεί αρμονικά σε υψηλότερο πνευματικό και τεχνολογικό επίπεδο ποτέ. 

Επίσης, αν θέλουμε να έχουμε μια βαθύτερη άποψη και να θέσουμε τα γεγονότα μέσα από τα σημερινά δεδομένα, είναι σίγουρο πως όσο υπάρχει αυτή η ανώμαλη διαχωριστική αντίληψη παγιωμένη στην κοινωνία μας, ενισχύεται η δυαδικότητα και καθυστερεί ή αποφεύγεται πλήρως η Πλανητική Ανάληψη μας.

Ευτυχώς όμως ο κόσμος αλλάζει ραγδαία, κι όσο εμείς αναγνωρίζουμε τη στοργική θηλυκή πτυχή μας και συνειδητά γειώνουμε την ενέργεια αυτή στην καθημερινότητα μας, εστιάζουμε σε αυτό που επιθυμούμε να βιώσουμε, κι έτσι τόσο περισσότερο το έλκουμε και το υλοποιούμε στην πραγματικότητα μας.

   Πάρα πολύ σύντομα, η Απόλυτη Αλήθεια θα λάμψει κι άπαντες θα απελευθερωθούμε διασυμπαντικά από όλο αυτό το σκότος που μας περιβάλει και εμποτίζει, ανακτώντας τη χαμένη γνώση της Θείας Ουσίας και Ποιότητας του Ανθρώπινου Γήινου είδους, κάνοντας το επόμενο άλμα στην κβαντική μας εξέλιξη μέσα από την Ανάληψη μας στις επόμενες υψηλές συχνότητες ύπαρξης.

Αυτή η Χρυσή Εποχή που θα μας συνενώσει με τους διαγαλαξιακούς συγγενείς μας έρχεται μέσα από τους ισχυρούς πόνους της γέννησης της, και είναι τώρα.

Αρίστανδρος