Οι δωρητές οργάνων είναι ζωντανοί
όταν συλλέγονται τα όργανα τους.
Πριν από το
1968 ένας άνθρωπος μπορούσε να κηρυχθεί νεκρός μόνο εφόσον η αναπνοή και η
καρδιά του είχαν σταματήσει για ορισμένο χρονικό διάστημα.
Η τρέχουσα
ορολογία "Θάνατος του Εγκεφάλου" ήταν ανήκουστη.
Όταν οι
χειρουργοί συνειδητοποίησαν ότι είχαν τη δυνατότητα να πάρουν όργανα από ένα
φαινομενικά "κοντά στο θάνατο" πρόσωπο και να τα εμφυτεύσουν σε άλλο
άτομο για να κρατήσουν τον παραλήπτη ζωντανό περισσότερο, άνοιξε ένα
"κουτί της Πανδώρας".
Στην αρχή,
με δοκιμασίες και λάθη, ανακάλυψαν ότι δεν ήταν δυνατό να εκτελέσουν αυτή την
«θαυματουργή» χειρουργική επέμβαση με όργανα που είχαν τραβηχτεί από κάποιον
πραγματικά νεκρό, έστω και αν ο δότης δεν είχε κυκλοφορία αίματος για λίγα
λεπτά, γιατί η καταστροφή των οργάνων συμβαίνει σε πολύ σύντομο χρονικό
διάστημα μετά τη διακοπή του κυκλοφορικού.
Για να
δικαιολογήσουν τις πειραματικές διαδικασίες τους, ήταν απαραίτητο να βρουν μια
λύση, κι έτσι ο όρος "εγκεφαλικός θάνατος" εφευρέθηκε.
Πολλά πράγματα γίνονται
για να πάρουν τα όργανά σας.
Για να είναι
ένα όργανο κατάλληλο για μεταμόσχευση, πρέπει να είναι υγιές και πρέπει να
προέρχεται από ένα ζωντανό άτομο.
Μόλις
επαληθευτεί η DBD (δωρεά μετά τον εγκέφαλο θανάτου) ή η DCD (δωρεά μετά από
καρδιακό θάνατο) και η άδεια αποσπάται από τα διαταραγμένα μέλη της οικογένειας
(σε περιπτώσεις όπου συγγενείς δεν μπορούν να εντοπιστούν, η κυβέρνηση συχνά αποφασίζει
για λογαριασμό μας) οι δωρητές οργάνων υποβάλλονται σε ώρες, μερικές φορές
ημέρες, βασανιστικής θεραπείας που χρησιμοποιείται για την προστασία και διατήρηση
του σώματος-δοχείου "ανταλλακτικών!"
Ο
"δωρητής οργάνων" αναγκάζεται να υπομείνει την επίπονη οδυνηρή και
συνεχιζόμενη χημική αγωγή κατά την προετοιμασία για την εκτομή οργάνων.
Κυριολεκτικά
ο «δότης» είναι τώρα μια αποθήκη οργάνων και χρησιμοποιείται αποκλειστικά για
τη συντήρηση οργάνων μέχρι να βρεθεί ένας συμβατός παραλήπτης.
Η δωρεά μετά
από κυκλοφορικό θάνατο (DCD) μπορεί να πραγματοποιηθεί σε νευρολογικά άθικτους
δότες οι οποίοι δεν πληρούν τα κριτήρια νευρολογικού ή εγκεφαλικού θανάτου πριν
από την κυκλοφοριακή ανακοπή. Αυτό το σχόλιο επικεντρώνεται στα πιο
αμφιλεγόμενα ζητήματα που σχετίζονται με τον δότη που αναμένονται από την
υποχρεωτική εφαρμογή του DCD για επικείμενο ή καρδιακό θάνατο σε νοσοκομεία σε
όλες τις ΗΠΑ.
Η αλήθεια της τρομακτικής θεραπείας
και ο "ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΩΡΗΤΗ."
Η αφαίρεση
οργάνων εκτελείται ενώ ο ασθενής λαμβάνει μόνο έναν παραλυτικό παράγοντα, αλλά
χωρίς αναισθητικό!
Η εκτομή
πολλαπλών οργάνων, κατά μέσο όρο, διαρκεί τρεις έως τέσσερις ώρες χειρουργείου,
κατά τη διάρκεια της οποίας η καρδιά χτυπά, η αρτηριακή πίεση είναι φυσιολογική
και η αναπνοή συμβαίνει, παρόλο που ο ασθενής βρίσκεται σε αναπνευστήρα. Κάθε
όργανο κόβεται μέχρι να σταματήσει τελικά η καρδιά που κτυπά, μια στιγμή πριν
την αφαίρεση.
Είναι καλά
τεκμηριωμένο ότι ο καρδιακός ρυθμός και η αρτηριακή πίεση ανεβαίνουν όταν
γίνεται η τομή. Αυτή είναι η ίδια αντίδραση που ο αναισθησιολόγος συχνά
παρατηρεί στην καθημερινή χειρουργική επέμβαση όταν το αναισθητικό είναι
ανεπαρκές. Όμως, όπως αναφέρεται παρακάτω, οι δότες οργάνων ΔΕΝ
αναισθητοποιούνται.
Υπάρχει
αυξανόμενος αριθμός διαμαρτυρόμενων μεταξύ των νοσοκόμων και των αναισθησιολόγων,
οι οποίοι αντιδρούν έντονα στις κινήσεις του υποτιθέμενου «πτώματος». Αυτές οι
κινήσεις είναι μερικές φορές τόσο βίαιες που καθιστά αδύνατη τη συνέχιση της
λήψης οργάνων. Λόγω της προσωπικής τους εμπειρίας και των βεβαιώσεων, πολλοί
στο ιατρικό επάγγελμα έχουν αφαιρεθεί από αυτό το πρόγραμμα εντελώς.
Τα
νοσοκομεία της Νέας Υόρκης συνηθίζουν να «συλλέγουν» τα όργανα από τους ασθενείς
προτού να είναι ακόμη και νεκρά, ισχυρίζεται μια εκρηκτική δικαστική αγωγή.
Η αγωγή
κατηγορεί το μη κερδοσκοπικό Δίκτυο Δωρητών Οργάνων Νέας Υόρκης πως εκφοβίζουν
τους γιατρούς για να δηλώσουν τους ασθενείς τους ως εγκεφαλικά νεκρούς όταν
είναι ακόμη ζωντανοί.
Ο ενάγων,
Patrick Mc Mahon, 50 ετών, υπολογίζει ότι ένας στους πέντε ασθενείς παρουσιάζει
σημάδια εγκεφαλικής δραστηριότητας όταν οι χειρουργοί τον κηρύσσουν νεκρό και
αρχίζουν να κομματιάζουν τα μέρη του σώματος τους.
«Παίζουν τον
Θεό», δήλωσε ο Mc Mahon, πρώην συντονιστής της μεταμόσχευσης, ο οποίος
ισχυρίζεται ότι απολύθηκε μόλις τέσσερις μήνες από τη στιγμή που μίλησε για την
πρακτική.
Είπε ότι το
δίκτυο δωρητών κερδίζει «εκατομμύρια και εκατομμύρια» για να πουλήσουν τα
όργανα που λαμβάνουν σε νοσοκομεία και σε ασφαλιστικές εταιρείες για
μεταμοσχεύσεις.
«Καρδιές,
πνεύμονες, νεφρά, αρθρώσεις, οστά, δερματικά μοσχεύματα, έντερα, βαλβίδες,
μάτια - όλα είναι πολλά χρήματα».
Ο βετεράνος
της Πυροσβεστικής Αεροπορίας και πρώην νοσοκόμος πρόσθεσε ότι τα οικονομικά
τεταμένα νοσοκομεία επηρεάζονται εύκολα για να κηρύξουν έναν ασθενή εγκεφαλικά νεκρό,
επειδή είναι πρόθυμοι να απελευθερώσουν το χώρο στο κρεβάτι.
Η αγωγή, που
κατατέθηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο του Μανχάταν το 2012, αναφέρει ένα θύμα τροχαίου
19 ετών που συνέχιζε να παλεύει να αναπνεύσει και έδειξε σημάδια εγκεφαλικής
δραστηριότητας όταν οι γιατροί έδωσαν το πράσινο φως για να συλλεχτούν τα
όργανα του.
Οι υπάλληλοι
του δικτύου, συμπεριλαμβανομένου του διευθυντού Michael Goldstein φέρεται να
εκφοβίζουν το προσωπικό του ιατρικού κέντρου του Πανεπιστημίου Nassau, να
δηλώσουν τον νεαρό εγκεφαλικά νεκρό, δηλώνοντας κατά τη διάρκεια μιας διάσκεψης:
«Αυτό το παιδί είναι νεκρό, το καταλάβατε;»
Αλλά ο Mc Mahon
είπε ότι πίστευε πως ο 19χρονος θα μπορούσε να έχει ανακτηθεί.
Η δίκη
παραθέτει τρία άλλα παραδείγματα ασθενών που εξακολουθούσαν να προσκολλούνται
στη ζωή όταν οι γιατροί έδωσαν μια «σημείωση» - μια επίσημη διακήρυξη ενός
νοσοκομείου ότι ένας ασθενής είναι εγκέφαλος νεκρός, η οποία, όπως και η
συγκατάθεση του συγγενή του, απαιτούνται πριν η μεταμόσχευση να μπορέσει να λάβει χώρα.
Η αγωγή
ισχυρίζεται ότι ένας άνθρωπος εισήχθη στο νοσοκομείο Kings County στο
Μπρούκλιν, ένα μήνα αργότερα, παρουσιάζοντας και πάλι εγκεφαλική δραστηριότητα.
Ισχυρίζεται
ότι ο Mc Mahon διαμαρτυρήθηκε, αλλά απομακρύνθηκε από το νοσοκομειακό προσωπικό
και από το προσωπικό του δικτύου των δωρητών, και ο άνθρωπος δηλώθηκε ως νεκρός
και τα όργανα του συγκομίστηκαν.
Τον Νοέμβριο
του 2011, μια γυναίκα εισήχθη στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Staten Island
μετά από υπερβολική δόση ναρκωτικών όπου δηλώθηκε εγκεφαλικά νεκρή και τα
όργανα της επρόκειτο να συγκομιστούν όταν ο Mc Mahon παρατήρησε ότι της δόθηκε ένα
«παραλυτικό αναισθητικό» επειδή το σώμα της εξακολουθούσε να κινείται.
«Είχε
εγκεφαλική λειτουργία όταν την κοίταζαν πάνω στο τραπέζι», δήλωσε ο Mc Mahon
στο Mail Online.
«Της είχε δοθεί
ένα παραλυτικό και δεν υπάρχει κανένας λόγος να δώσουμε σε κάποιον που είναι
νεκρός παραλυτικό».
Είπε ότι
αντιμετώπισε το πρόσωπο που της το έδωσε και έμεινε άφωνος.
«Τέλος, είπε
ότι του είπαν να το κάνει, επειδή, ενώ άνοιγαν το θώρακα της, κινούσε το σώμα της
σπασμωδικά.
Και το παραλυτικό
μόνο σε παραλύει, δεν κάνει τίποτα για τον πόνο», είπε.
Ο Mc Mahon
πρόσθεσε ότι οι χειρουργοί «πήραν τα πάντα» από τα μέρη του σώματος της.
«Πήραν τα
μάτια της, τις αρθρώσεις της. Ήταν εκεί ζωντανή όταν είχα αυτή τη συζήτηση.
Εισήγαγαν τα πλαστικά οστά εκεί όπου ήταν τα πραγματικά».
Σύμφωνα με
την αγωγή, όταν ο Mc Mahon εξέτασε περαιτέρω την ανησυχητική περίπτωση, ένας
άλλος υπάλληλος του δικτύου δήλωσε στο νοσοκομειακό προσωπικό ότι ήταν «ένας
ανεκπαίδευτος ταραχοποιός με ιστορία που έθιγε επιπόλαια θέματα και ερωτήσεις».
Ο Mc Mahon
πρόσθεσε ότι οι υπάλληλοι που συλλέγουν τα περισσότερα όργανα καθ 'όλη τη
διάρκεια του έτους δικαιούνται ένα επίδομα Χριστουγέννων.
«Αν οι
σύμβουλοι πηγαίνουν καλά με το να πάρουν πολλά όργανα, τους δίνεται ένα δώρο
τον Δεκέμβριο», είπε.
Ο βετεράνος
- ο οποίος εργάστηκε στο δίκτυο των χορηγών βοήθειας από τον Ιούλιο έως τον
Νοέμβριο - είπε ότι υπάρχουν περίπου 30-40 υπάλληλοι που βρίσκονται εκτός του
χώρου, πηγαίνουν στα νοσοκομεία και προσπαθούν να πάρουν υπογραφές και δωρεές.
Εκτιμώμενες μέσες
χρεώσεις που χρεώνονται ανά μεταμόσχευση στις ΗΠΑ: Καρδιά 1.000.000 δολάρια
Διπλός πνεύμονας: 800.000 δολάρια Ήπαρ: 580.000 δολάρια Νεφρός: 275.000 δολάρια
Περισσότεροι
από 123.000 άνθρωποι βρίσκονται σε λίστες αναμονής για μεταμοσχεύσεις οργάνων
στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκ των οποίων 100.000 περιμένουν νέα νεφρά. Ωστόσο, η
ανάγκη για υγιή όργανα υπερβαίνει τις δωρεές. Μόλις 28.000 μεταμοσχεύσεις
ολοκληρώθηκαν τον περασμένο χρόνο, σύμφωνα με τα εθνικά δεδομένα του 2014 από
το Δίκτυο Προμηθειών και Μεταμοσχεύσεων των Η.Π.Α.
Επειδή οι
δότες οργάνων είναι συχνά ζωντανοί όταν συλλέγονται τα όργανα τους, η ιατρική
κοινότητα δεν θα πρέπει να απαιτεί οι δότες να κηρύσσονται νεκροί, αλλά να
υιοθετούν πιο «ειλικρινή» ηθικά κριτήρια που επιτρέπουν τη συγκομιδή οργάνων
από «πεθαμένους» ή «σοβαρά τραυματίες» ασθενείς , με σωστή συγκατάθεση,
υποστηρίζουν τρεις κορυφαίοι εμπειρογνώμονες.
Η προσέγγιση
αυτή, λένε, θα αποφύγει τον ισχυρισμό ότι ο δότης είναι "πραγματικά
νεκρός", ο οποίος συχνά βασίζεται σε καθαρά ιδεολογικούς ορισμούς του
θανάτου που αποσκοπούν στην επέκταση της ομάδας των χορηγών οργάνων και θα
επέτρεπε στους θεατές των οργάνων να είναι περισσότερο ειλικρινείς με το κοινό,
καθώς και να διασφαλιστεί ότι οι δωρητές δεν αισθάνονται πόνο κατά τη διάρκεια
της διαδικασίας συγκομιδής.
Τα ψύχραιμα
σχόλια προσφέρθηκαν από τον Doctor Neil Lazar, διευθυντή της ιατροχειρουργικής
μονάδας εντατικής θεραπείας στο γενικό νοσοκομείο του Τορόντο, τον Dr. Maxwell
J. Smith του Πανεπιστημίου του Τορόντο και τον David David Rodriguez-Arias του
Universidad del Pais Vasco στην Ισπανία, σε μια διάσκεψη βιοηθικής των ΗΠΑ τον
Οκτώβριο και δημοσιεύθηκε σε πρόσφατη δημοσίευσή του στο American Journal of
Bioethics.
"Επειδή
υπάρχει μια γενική υπόθεση ότι τα νεκρά άτομα δεν μπορούν να υποστούν βλάβη, ο
σεβασμός του κανόνα του νεκρού δότη είναι επικίνδυνα παραπλανητικός",
γράφουν.
"Τελικά,
αυτό που είναι σημαντικό για την προστασία και τον σεβασμό των πιθανών δωρητών
δεν είναι η υπογραφή πιστοποιητικού θανάτου, αλλά η βεβαιότητα ότι είναι πέρα
από τα βασανιστήρια και να διασφαλίζεται ο σεβασμός της αυτονομίας
τους".
Αντί για τον
λεγόμενο Κανόνα Νεκρών Δωρητών (DDR), οι συγγραφείς προτείνουν ότι οι δωρητές
θα πρέπει να «προστατεύονται από βλάβες» (δηλ. να λαμβάνουν αναισθησία έτσι
ώστε να μην αισθάνονται πόνο κατά τη διάρκεια της διαδικασίας δωρεάς) η
κοινωνία πρέπει να είναι "πλήρως ενημερωμένη για την εγγενώς αμφισβητήσιμη
φύση οποιουδήποτε κριτηρίου για την κήρυξη του θανάτου".
Οι γιατροί
σημειώνουν ότι η ανάπτυξη των κριτηρίων για τον λεγόμενο «εγκεφαλικό θάνατο»,
που χρησιμοποιείται συχνά από τους γιατρούς για να δηλώσουν το θάνατο πριν από
τη δωρεά οργάνων, ήταν μια «ιδεολογική στρατηγική» που αποσκοπούσε στην αύξηση
της συγκέντρωσης των δοτών που βρέθηκε «εμπειρικά και θεωρητικά εσφαλμένη.» Επίσης
κριτικάρουν τις τελευταίες προσπάθειες να δημιουργηθούν νέοι, ακόμα πιο χαλαροί
ορισμοί του θανάτου, όπως ο κυκλοφορικός θάνατος, που υποστηρίζουν ότι απλά «προσποιείται»
ότι ο ασθενής είναι νεκρός για να πάρουν τα όργανα του.
Με βάση μια
συνέντευξη το 2013 με τον Δρ. Paul Byrne, 80χρονο νεογνολόγο που κρούει τον
κώδωνα στη σκοτεινή πλευρά των νοσοκομείων, κατέστη σαφές ότι η έννοια του
"εγκεφαλικού θανάτου" είναι μια ολοκληρωμένη παραγωγή που
δημιουργήθηκε για τον αποκλειστικό σκοπό νομιμοποιώντας τη δολοφονία των
ζωντανών ανθρώπων για τη συγκομιδή των οργάνων τους.
Αυτοί οι
άνθρωποι (οι οποίοι συχνά καταλήγουν σε νοσοκομεία ως αποτέλεσμα τροχαίων
ατυχημάτων ή υπερβολικής δόσης ναρκωτικών ή παρόμοιων περιπτώσεων) λαμβάνουν
παραλυτικά φάρμακα κατά τη διάρκεια της αφαίρεσης οργάνων - ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΑΝΑΙΣΘΗΤΙΚΟ
!!!
Το ιατρικό
προσωπικό κυριολεκτικά κλέβει τους ανοιχτούς θώρακες αυτών των αθώων ανθρώπων
και κομματιάζει τα όργανα τους, ένα προς ένα, αφήνοντας την καρδιά να χτυπάει, όπου
μετά από την αφαίρεση της βέβαια είναι νεκροί.
Είναι εποχή
να αφυπνιστούμε. Αυτό δεν είναι αστείο.
Εάν δεν
θέλετε να υποστείτε βασανιστήρια μέχρι θανάτου από ιατρούς σαδιστές,
ΠΕΙΤΕ ΟΧΙ ΣΤΗ
ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ!
Το κακό είναι ακόμα κακό με οποιοδήποτε άλλο όνομα.
Ευχαριστούμε
ιδιαιτέρως τη Sandra Tsai που μας ενημερώσε για τις εκκρεμείς αγωγές και τις πληροφορίες.
ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ:
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17020597
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:
Αρίστανδρος Ανδρομέδειος
