Ο Θεός λαμβάνει σκοτεινή μορφή για να ωθήσει προς τα εμπρός την εξέλιξη (και τη συνείδηση).
Η Αγάπη είναι η κινητήρια δύναμη. Βαθύ συναίσθημα και Αγάπη. Η Αγάπη για όλη τη Δημιουργία.
Νιώθω τη βαθιά Αγάπη που έλαβε όλη τη δυστυχία και όλα τα δεινά για να τη βιώσω με τον εαυτό μου. Υπάρχει μόνο Αγάπη.
Αυτή η Αγάπη αναδύεται από το Βαθύ, το αρχέγονο έδαφος όλης της Οντότητας και της Ύπαρξης που έχει πάρει τη μορφή του ατόμου.
Η φρίκη που κάναμε: Μια βαθιά ενοχή που είναι γόνιμο έδαφος πρέπει να απελευθερωθεί μέσα από την αναγνώριση της ως Αγάπη με μεταμφίεση. Και έτσι γίνεται η δύναμή μας. Η φρίκη: η κρυφή δύναμη της Θείας Πραγματικότητας.
Η "κάλυψη των λαθών", δεν έχει άλλο νόημα, αλλά είναι η αλχημική διαδικασία, η οποία είναι η αναγνώριση ότι υπάρχει μόνο ο Θεός που είναι ο μόνος πράττων. Οι φρικαλεότητες που εκτελούνται έτσι μεταλλάσσονται και αναγνωρίζονται ως η Βαθιά Δύναμη και το συναίσθημα της Αγάπης που αγκαλιάζουν όλα όσα είναι ο Θεός.
Υπάρχει μόνο ο Θεός.
Έχουμε λάβει όλες τις μορφές, όλες τις προθέσεις, "καλές" και "κακές", για να γνωρίζουμε την πληρότητα Του Θεού, ο οποίος είναι Ένας.
Όλα είναι Ένα Βαθύ Αίσθημα και το σκοτάδι μπορεί να αναγνωριστεί και να απελευθερωθεί ως το Βάθος από τη Δύναμη της Αγάπης.
Γι 'αυτό εμείς, προερχόμενοι από τα Υψηλότερα Θεία Βασίλεια του Φωτός, πήραμε τις μορφές του σκότους για να δημιουργήσουμε ως θέλημα του Θεού, ένα υψηλότερο Φως και Έκσταση, που δοξάζουν την Θεϊκότητα στην Θεία Δημιουργία με μια συνεχώς αυξανόμενη Μεγαλοπρέπεια. Δηλαδή: η Υπέρτατη Θεία Συνείδηση γίνεται ολοένα και πιο εμφανής στην ίδια τη Θεία Δημιουργία, μέχρι η Δημιουργία να λάμψει ακόμα περισσότερο στο Υπέρτατο Συνειδητό Φως και πάλι.
Αυτό είχε ήδη παρουσιαστεί σε μένα πριν από πολλά χρόνια, όταν αναγνώριζα στο έργο τέχνης "Ο πειρασμός του Αγίου Αντωνίου" από τον Max Ernst, την ουσία της Αγνής Θείας Συνείδησης και Αιώνιας Ειρήνης στο τρομακτικό τέρας που επιτίθεται ο Άγιος.
Έτσι το φρικτό καθήκον μας είναι, καθώς είμαστε εδώ για να υποστηρίξουμε την εξέλιξη της Ανθρωπότητας της Γης, να είμαστε νικηφόροι στην αφομοίωση και την μεταμόρφωση όλων σε χρυσό στη δική μας συνείδηση, σώμα και μυαλό.
Επίσης, η σκιά τότε αναγνωρίζεται ως το υλικό στη Θεία αλχημική διαδικασία που βρίσκεται στο πολύ βάθος της και την πραγματική ουσία της Θείας Συνείδησής της, και είναι ως αναδυόμενη Δημιουργία η ίδια η Δύναμη της Αγάπης. Είναι μια Αγάπη, που δε γνωρίζει δυαδικότητα, ακόμη και αν η δυαδικότητα προκύπτει από το βάθος της μεγάλης Θείας Ύπαρξης ή της ίδιας της Πηγής.
Όταν οι δύο πύργοι της δυαδικότητας αναγνωρίζονται ως Αυτό που είναι Ουσία και Ουσία της ίδιας της Θείας Ύπαρξης, τότε μόνο η πραγματικότητα του Θεού παραμένει που είναι Αγάπη, καθώς ο Θεός εισέρχεται από τις Σφαίρες της Δημιουργίας για να βιωθεί.
Και έτσι, όλοι οι πόνοι και οι ενοχές που δεν είναι τίποτα, αλλά αυτο-συστολές, μπορούν να μετατραπούν σε Αγάπη και να αναγνωρίζονται ως Αγάπη. Μπορούν να απελευθερωθούν στην ουσία της Αγάπης που είναι η Θεία αλχημική "Πρώτη Ύλη".
Αυτό είναι το Βάθος στο οποίο όλη η Δημιουργία και μαζί με αυτή όλοι οι κόσμοι και όλα τα όντα υπάρχουν. Όλα αυτά είναι απλώς ένα ζήτημα να φτάσουμε και πάλι στο Θείο Ίδρυμα και την Πηγή από την οποία όλες οι εμπειρίες προκύπτουν για να τις υποστούμε και να τις απολαύσουμε.
Για να αγγίξουμε και πάλι αυτό το αρχέγονο έδαφος από πού ήρθαμε, θα πρέπει να επιτρέψουμε να αισθανθούμε Όλα Όσα Υπάρχουν από την αρχή του χρόνου, διότι όλες αυτές οι εμπειρίες είναι Θείες και Ιερές. Και αυτό μπορεί να γίνει αισθητό όταν είμαστε βαθιά ριζωμένοι στη Μητέρα Γη μας, την κατοικία της ειρήνης.
Με αυτόν τον τρόπο εξυπηρετούμε η Θεία Συνείδηση να γίνει Συνειδητή και πάλι στη Δημιουργία. Είναι ένα διαπροσωπικό έργο, αλλά το οποία μετατρέπεται σε ένα λάθος αν αρχίσουμε να το παίρνουμε προσωπικά.
Παράδοση και αφοσίωση στη διαδικασία απαιτείται για να είμαστε σε υπηρεσία με αυτό που αγαπάμε περισσότερο: τον Θεό ή τη Θεία Πραγματικότητα ή την Ακτινοβολούσα Θεία Αγάπη-Ευδαιμονία, που είναι η Πηγή Όλων-και-Πάντων.
Αυτό είναι που προσωπικά βιώνω ως διαδικασία και συνειδητοποιώ σε βάθος ως ένα δώρο που αναστήθηκε σε μένα μέσω της πρόκλησης των "smart-meters"! (Όσο περίεργο κι αν είναι!)
Πήρα όλη την τρυφερή βοήθεια και ώθηση από έναν αγαπητό φίλο Σαμάνο. Αυτή είναι μια βαθιά διαδικασία που πάντα ήξερα, αλλά σχεδόν είχαν ξεχάσει στους κόσμους της επιφανειακής κρίσης που διαχωρίζει την εμπειρία σε δύο: το "εγώ" και "άλλο", το "καλό και το κακό". Πράγματι, υπάρχει μόνο Ένα, που είναι: Μια Συνείδηση από την οποία όλα αυτά προκύπτουν.
Το σώμα είναι το μέσο για την ενοποίηση. Δεν είναι απλά μια σκέψη. Είναι για να επιτρέψει αυτό το οποίο είναι Μεγαλύτερο, να κατέβει. Αυτή είναι εργασία και συχνά αγώνας.
Πρέπει να επιτρέψουμε να μεταλλαχτούμε από τη Δύναμη του Συναισθήματος και της Αγάπης που είναι η Δύναμη που κρατά τα Σύμπαντα μαζί. Και αυτό που δεν είναι Αγάπη πρέπει να φύγει. Αυτό θα μπορούσε να έχει αποθηκευτεί εδώ και αιώνες του χρόνου στις μνήμες των κυττάρων μας όταν μπήκαμε στο πεδίο της μάχης.
Έξω και μέσα είναι Ένα, και έτσι είναι η Ανθρωπότητα. Για να γίνουμε αυτή η Μόνο Μια Ανθρωπότητα που αναλήπτεται σε Ενοποιημένη Συνείδηση, θα πρέπει να αποδεχθούμε το σκοτάδι ως Θείο.
Αυτό είναι το πώς η αληθινή ενότητα αποκαλύπτεται και γίνεται προφανής.
Με ευγνωμοσύνη και αγάπη,
Ute
ΠΗΓΗ: http://radiantlyhappy.blogspot.com.au/2013/08/the-divine-recognition-of-darkness.html
ΚΕΙΜΕΝΟ: Ute Posegga-Rudel
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Αρίστανδρος Ανδρομέδειος