"Διάβαζε όχι για ν'αντιλέγεις,
να αμφισβητείς, ν'αναιρείς, να διαψεύδεις και
ανασκευάζεις, όχι για να πιστεύεις,
και να τα παίρνεις όλα για αλήθεια,
άλλα για να κρίνεις και να εκτιμάς σωστά την
κατάσταση και να σκέφτεσαι
σαν λογικός άνθρωπος
μα πιο πολύ σαν μια ανώτερη
πνευματικά ψυχή που αλληλεπιδρά
μέσα στη δημιουργία για το συνολικό καλό".
Πόσο θα ‘θελα να ανοίξω τα μάτια μου ένα πρωί και να βρεθώ σε ένα σύμπαν αλλιώτικο.
Έναν σύμπαν που ‘χει μάθει από τα λάθη του και τα ‘χει εξαλείψει.
Έναν κόσμο συνειδητοποιημένο και αποφασισμένο να μην ξαναπέσει στις παγίδες του παρελθόντος του.
Που να ‘χει βρει τη δύναμη να το κάνει.
Που να χρησιμοποιεί τη λογική του, ως ασπίδα, απέναντι στην αιχμαλωσία του λάθους και του πάθους.
Που να κρατά μάτια και αυτιά κλειστά στα κελεύσματα των σειρήνων των δημαγωγών κάθε θρησκείας ή πολιτικής.
Που τίποτε δεν τον ικανοποιεί παρά η ουσία των πραγμάτων και που, για να τη βρει, να ψάχνει όσο και όπου χρειάζεται.
Που να ‘χει καταλάβει ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του είναι η υπερβολή και ότι η σωστή, κάθε φορά, αναλογία είναι αυτή που κάνει ακόμα και το δηλητήριο γιατρικό.
Που ν’ αποδίδει και να δέχεται σεβασμό και καλοπροαίρετη διαθεση.
Που να κατανοεί, ότι όσα θέλει και διεκδικεί ο ένας, έχει δικαίωμα να τα θέλει και να τα διεκδικεί και ο άλλος.
Που να μπορεί να αναγνωρίσει ότι, η φύση δεν αγαπά και δεν δέχεται την κλωνοποίηση, άρα σκόπιμα υπάρχουν διαφορές.
Αλλά δυστυχώς ξυπνάω ξανά εδώ στο ίδιο σύμπαν και ξαναζώ την ίδια ψευδαίσθηση των παθών χωρίς ελπίδα ανάστασης όσο διαιωνίζεται το ίδιο αίσχος των θρησκειών και των παρακλαδιών τους.
Διάβαστε και ψάξτε πάνω σε πόσους παραλογισμούς, παράνοιας και απάτης καλούμαστε να πορευτούμε …
να αμφισβητείς, ν'αναιρείς, να διαψεύδεις και
ανασκευάζεις, όχι για να πιστεύεις,
και να τα παίρνεις όλα για αλήθεια,
άλλα για να κρίνεις και να εκτιμάς σωστά την
κατάσταση και να σκέφτεσαι
σαν λογικός άνθρωπος
μα πιο πολύ σαν μια ανώτερη
πνευματικά ψυχή που αλληλεπιδρά
μέσα στη δημιουργία για το συνολικό καλό".
Πόσο θα ‘θελα να ανοίξω τα μάτια μου ένα πρωί και να βρεθώ σε ένα σύμπαν αλλιώτικο.
Έναν σύμπαν που ‘χει μάθει από τα λάθη του και τα ‘χει εξαλείψει.
Έναν κόσμο συνειδητοποιημένο και αποφασισμένο να μην ξαναπέσει στις παγίδες του παρελθόντος του.
Που να ‘χει βρει τη δύναμη να το κάνει.
Που να χρησιμοποιεί τη λογική του, ως ασπίδα, απέναντι στην αιχμαλωσία του λάθους και του πάθους.
Που να κρατά μάτια και αυτιά κλειστά στα κελεύσματα των σειρήνων των δημαγωγών κάθε θρησκείας ή πολιτικής.
Που τίποτε δεν τον ικανοποιεί παρά η ουσία των πραγμάτων και που, για να τη βρει, να ψάχνει όσο και όπου χρειάζεται.
Που να ‘χει καταλάβει ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του είναι η υπερβολή και ότι η σωστή, κάθε φορά, αναλογία είναι αυτή που κάνει ακόμα και το δηλητήριο γιατρικό.
Που ν’ αποδίδει και να δέχεται σεβασμό και καλοπροαίρετη διαθεση.
Που να κατανοεί, ότι όσα θέλει και διεκδικεί ο ένας, έχει δικαίωμα να τα θέλει και να τα διεκδικεί και ο άλλος.
Που να μπορεί να αναγνωρίσει ότι, η φύση δεν αγαπά και δεν δέχεται την κλωνοποίηση, άρα σκόπιμα υπάρχουν διαφορές.
Αλλά δυστυχώς ξυπνάω ξανά εδώ στο ίδιο σύμπαν και ξαναζώ την ίδια ψευδαίσθηση των παθών χωρίς ελπίδα ανάστασης όσο διαιωνίζεται το ίδιο αίσχος των θρησκειών και των παρακλαδιών τους.
Διάβαστε και ψάξτε πάνω σε πόσους παραλογισμούς, παράνοιας και απάτης καλούμαστε να πορευτούμε …