Πρωί στη Γη
H Ανθρώπινη επαφή μιλάει:
Δεν αισθάνομαι το τελευταίο καιρό σαν τον εαυτό μου. Όχι ότι παραπονιέμαι, αφού πραγματικά απολαμβάνω το να αισθάνομαι με αυτό τον τρόπο. Ωστόσο, υπάρχει μία παράξενη εσωτερική σύγχυση στην οποία ξέρω ότι είμαι εγώ, αλλά επίσης αισθάνομαι ότι είμαι κάτι περισσότερο από εμένα. Νομίζω ότι τα όνειρά μου αρχίζουν να αλλάζουν την αντίληψή μου για τον εαυτό μου. Στη πραγματικότητα, ο εαυτός μου αρχίζει να περικλείει έναν ΕΑΥΤΟ που είναι παραπάνω από ότι θεωρούσα σαν εμένα.
Δεν ονειρεύτηκα ότι ήμουν στο Σκάφος για λίγο διάστημα, αλλά έχω αυτά τα πολύ παράξενα όνειρα στα οποία είμαι ένα είδος Ιέρειας. Ζω έξω στη Φύση σε μία μεγάλη περιοχή, η οποία είναι σαν μία μεγάλη έρημος εδώ. Λέγοντας "εδώ" εννοώ ότι δεν πιστεύω ότι αυτό το μέρος είναι εδώ στη Γη. Λοιπόν, αφού μπορώ να πάω σε ένα Διαστημόπλοιο τη νύχτα, γιατί να μη πάω σε ένα διαφορετικό πλανήτη; Σε αυτόν τον άλλο πλανήτη, αυτόν που ονειρεύομαι, έχω ένα διαφορετικό σώμα. Είμαι πολύ ψηλή και λεπτή. Έχω πολύ λευκό δέρμα και μακριά ξανθά μαλλιά.
Δεν μπορώ να δω τα μάτια μου, αλλά αισθάνομαι ότι είμαι το άτομο που ονειρεύτηκα την άλλη νύχτα. Φαίνομαι να μοιάζω με αυτήν, μόνο που τώρα δεν μοιάζω με αυτήν. Σε αυτό το όνειρο ΕΙΜΑΙ αυτή. Τουλάχιστον, ήμουν αυτή στο όνειρο. Πρέπει να πω, θα ευχόμουν να ήμουν αυτή όλο το χρόνο. Εκτός από το ότι αυτή/εγώ έχει αυτή τη στενοχώρια, σαν κάτι να λείπει. Επίσης, αυτή/εγώ έχουν ένα συναίσθημα του επείγοντος, σαν κάτι να πρόκειται να συμβεί, και υπάρχει κάτι που υποτίθεται πρέπει να κάνω.
Στο όνειρό μου φαίνομαι να είμαι πολύ ξεκάθαρη τι ήταν αυτό το "κάτι", αλλά δεν μπορούσα να φέρω αυτό το μέρος του ονείρου μπροστά. Φαίνεται ότι όταν ονειρεύομαι μπορώ να θυμάμαι τις συναισθηματικές εικόνες, αλλά οι λεπτομέρειες από το τι συμβαίνει γύρω μου χάνονται όταν ξυπνάω. Αναρρωτιέμαι εάν θα μπορούσα να υπνωτιστώ για να μπορούσα να θυμηθώ; Ωστόσο, θα έπρεπε να βρω ένα ανοιχτόμυαλο άνθρωπο να με βοηθήσει, ειδάλλως θα έφριτταν μαζί μου. Ή ακόμα χειρότερα, το πρόσωπο θα πίστευε ότι είμαι τρελή.
Όχι, χρειάζεται να το κρατήσω αυτό για τον εαυτό μου, τον προσωπικό εαυτό μου. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα ούτε να μιλήσω για αυτό στο ιστολόγιο μου. Δεν θα μου έκανε καλό να ακούσω ότι είμαι τρελή επειδή αυτή είναι μία υποψία/φοβία μου. Ωστόσο, έχω τόσο κουραστεί να αφήνω το φόβο να κουμαντάρει τη ζωή μου. Που με πήγε τελοσπάντων; Αυτοί οι άνθρωποι που φοβόμουν ότι θα με έκριναν βασικά δεν είχαν καν ενδιαφερθεί να με προσέξουν, πόσο περισσότερο να με κρίνουν.
Αναρρωτιέμαι εάν θα ήταν δυνατό για εμένα να μιλήσω σε αυτό το ονειρικό πρόσωπο που είδα και βίωσα να είμαι; Ωστόσο, ξέρω πως θα μπορούσα πιθανόν να το κάνω αυτό. Τουλάχιστον, αυτή τη στιγμή πιστεύω ότι δεν θα μπορούσα να της μιλήσω. Ίσως εάν άφηνα τον εαυτό μου να πιστέψει ότι θα μπορούσα να μιλήσω μαζί της, να έβρισκα έναν τρόπο να επικοινωνήσω μαζί της. Αλλά, πως θα μπορούσα να κάνω τον εαυτό μου να πιστέψει κάτι που δεν πιστεύω;
Την ίδια νύχτα στη Γη
Η Mytria μιλάει:
Βλέπω ότι η ανθρώπινη επαφή μου δεν είναι ικανή να επικοινωνήσει μαζί μου. Ωστόσο, δεν είμαι βέβαιη πως θα μπορούσα να γεφυρώσω αυτό το κενό. Νομίζω θα επιστρέψω στο Σκάφος για λίγο ώστε να μπορώ να συμβουλευτώ τον Αρκτούριο. Α, ναι, τότε θα μπορούσα να δω και τον Mytre. Μου έλειψε τόσο πολύ. Όταν είμαστε χώρια με αυτό τον τρόπο αισθάνομαι ότι είμαι μόνο το μισό του εαυτού μου. Νομίζω ότι όταν διπλο-εντοπιστούμε θα έχω περισσότερη επαφή με τη πραγματικότητά μου στο Σκάφος.
Ωστόσο, αυτός ο κόσμος μου φαίνεται ότι απομακρύνεται κάθε μέρα, ή μάλλον, κάθε λεπτό. Δεν επέτρεψα αυτή τη σκέψη να εισέλθει στο νου μου διότι περιέχει μία απήχηση φόβου. Τι θα γινόταν αν ήμουν ένας από αυτούς που παγιδεύτηκαν στο φυσικό σώμα; Γνωρίζω ότι έχω πάει πολύ βαθύτερα στη συνείδηση της Ανθρώπινης Επαφής μου από ότι θα έπρεπε, αλλά δεν θα μπορούσα να είχα τη προσοχή της διαφορετικά.
Έχω τη προσοχή της τώρα σε αυτό που ονειρεύεται από τη ζωή μου/μας και εκφράζει μία επιθυμία να επικοινωνήσει μαζί μου. Από την άλλη, αισθάνομαι ότι ίσως προχώρησα πολύ βαθιά. Αυτή τη στιγμή, ενώ αυτή κοιμάται, μπορώ να θυμηθώ τον πραγματικό ΕΑΥΤΟ μου, αλλά όλο και πιο συχνά χάνομαι στη μονότονη ζωή της. Όταν κοιτάω βαθιά σε αυτό το σενάριο, συνειδητοποιώ ότι συνήθως χάνομαι όταν είναι απασχολημένη σε καθημερινές, 3D δραστηριότητες.
Είμαι πολύ υπερήφανη από το πώς τόσοι πολλοί άνθρωποι έχουν βρει ένα τρόπο να προσαρμοστούν στην απογοήτευσή τους και να συνεχίζουν χωρίς να τους αποσπάται πολύ η προσοχή. Υποθέτω πως έχουν εξοικειωθεί με το να ΜΗΝ παίρνουν αυτό που θέλουν. Μάλιστα, έχουν πια εξοικειωθεί πολύ με αυτή τη απογοήτευση. Μακάρι να μπορούσα να βρω έναν τρόπο να τους πω ότι η Νέα τους Γη έχει ξεκινήσει. Ωστόσο, το να κινηθούν έξω από τη παλιά Γη είναι πολύ δυσκολότερο από ότι όλοι μας είχαμε υποθέσει.
Υπάρχουν ακόμα τόσοι πολλοί άνθρωποι που κοιμούνται βαθιά και αγνοούν το ανώτερο φως του Ανώτερου ΕΑΥΤΟΥ τους. Τώρα καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι έπρεπε να μάθουν να έχουν τόση υπομονή. Εμείς οι Πλειάδειοι είμασταν ικανοί να υλοποιούμε άμεσα πριν να ξεκινήσει η χρονική δέσμευση στη Γη. Καταλαβαίνω τώρα γιατί ο Mytre και εγώ έπρεπε να βιώσουμε την ανάληψη στον Οικείο Κόσμο μας πριν αναλάβουμε αυτή την αποστολή. Έπρεπε να θυμηθούμε πως είναι να νιώθεις δεσμευμένος από το χρόνο, το περιορισμό και το φόβο.
Ωστόσο, δεν ανακαλώ αυτό που βιώσαμε σαν πλήρη Πλειάδεια ανάληψη. Ο νους μου θολώνει αυξητικά όσο περισσότερο χρόνο περνώ σε αυτή τη γήινη μορφή. Ναι, ο "χρόνος", νόμιζα ότι τον είχα αφήσει πίσω μου επίσης. Πρέπει να πω, ότι κέρδισα μία μεγάλη δόση ταπεινότητας από αυτή την αποστολή. Αλλά, περίμενε, ο Almon, μόλις συνειδητοποίησα ότι η συνείδησή μου τον άφησε στο ΤΩΡΑ όπου αυτός έπεφτε από τη κορυφή του Βιολετί Ναού και μέσα στη Βιολετί φωτιά.
Ο ανθρώπινος φίλος μου κοιμάται ακόμα, έτσι νομίζω μπορώ να επεκτείνω τη συνείδησή μου αρκετά για να γυρίσω σε εκείνη τη στιγμή που ανυψώνεται ο Βιολετί Ναός. Τολμώ να διπλο-εντοπιστώ στην Πλειάδεια ανάληψη, ενώ διατηρώ τη κατοικία μου σε αυτή τη μορφή, ενώ φοράω αυτό το γήινο σώμα και να κρατήσω ένα ρεύμα συνειδητότητας ενεργό που να μας συνδέει όλους;
Γνωρίζω ότι οι Αρκτούριοι και οι πιο εξελιγμένοι Πλειάδειοι μπορούν να βιώνουν μυριάδες πραγματικότητες ταυτόχρονα. Ναι, απλά χρειάζεται να θυμηθώ να είμαι ένα περιστρεφόμενο φως, όπως όταν ήμουν με τον Mytre και τον Αρκτούριο. Με αυτή τη σκέψη επεκτείνω τη συνείδητότητά μου να περικλύσει όχι μόνο τη μορφή μου στο Σκάφος, τη συνείδησή μου μέσα στον άνθρωπο και την Τωρινότητα του ΕΑΥΤΟΥ μου ενώ, επίσης, επεκτείνω τη προσοχή μου στις ανάγκες του αγαπημένου μου Almon στον Πλειάδειο πλανήτη μας.
Πολύ αργά, καταλαβαίνω ότι ξέχασα να καλώ τον εκτοδιάστατο ΕΑΥΤΟ μου να δημιουργεί ένα σταθερό πλέγμα στο οποίο η συνείδησή μου να μπορεί να ταξιδέψει. Το χειρότερο, δεν γείωσα επαρκώς τον εαυτό μου σε κάποια από αυτές τις πραγματικότητες. Αισθάμομαι τον εαυτό μου να αποδεσμεύεται από τον άνθρωπο, αλλά δεν συνδέθηκα με τη μορφή μου στο Σκάφος ή τη πραγματικότητα μου στο σημείο της Πλειάδειας ανάληψης.
Πάνω στο Σκάφος
Ο Mytre μιλάει:
Προσπάθησα να περιορίσω το φόβο μου και να τον αντικαταστήσω με ανιδιοτελή αγάπη καθώς καλούσα τον Αρκτούριο. Φυσικά, ήταν μαζί μου πριν η κλήση μου ολοκληρωθεί.
«Οι ζωτικές ενδείξεις της Mytria είναι πολύ χαμηλές τώρα» είπα με απελπισία στον Αρκτούριο. «Με την μεγάλη της συμπόνοια αποφάσισε να διπλο-εντοπιστεί στον Βιολετί Ναό. Ανησυχώ μήπως αυτό είναι πολύ για αυτήν.»
«Έχεις δίκαιο», απάντησε ο Αρκτούριος. «Η Mytria επεκτάθηκε υπερβολικά. Χρειάζεται να τη βοηθήσεις.»
«Όχι», φώναξα, αμφιβάλλοντας για τις δυνάμεις μου. «Είναι μεγάλο ρίσκο. Εσύ θα έπρεπε να τη βοηθήσεις.»
«Κανένας δε μπορεί να τη βοηθήσει καλύτερα από εσένα.» Ο Αρκτούριος βασικά χρησιμοποίησε τη φωνή του για να με ηρεμήσει. «Θα σε βοηθήσουμε στο ΤΩΡΑ.»
«Αλλά σε ποιά έκφραση του ΕΑΥΤΟΥ της θα πρέπει να πάω; Επέκτεινε τον εαυτό της υπερβολικά. Ξέρω ότι το έκανε λόγω της μεγάλης της αγάπης για όλη τη ζωή, αλλά αυτή η γνώση δεν βοηθάει ούτε αυτή ούτε εμένα.»
Ωστόσο ο Αρκτούριος έφυγε από τη συνείδησή μου. Εάν έπρεπε να βοηθήσω τη Mytria θα έπρεπε να ηρεμήσω και να μετακινηθώ στη εκτοδιάστατη συνείδησή μου, όπως και να πάρω ένα γήινο φορέα. Αφού η Mytria είχε ξεχάσει να δημιουργεί ένα εκτοδιάστατο πλέγμα για να ταξιδέψει πάνω του, και αφού δεν γείωσε επαρκώς τον εαυτό της στο γήινο φορέα που φορούσε, θα πρέπει να πάρω αυτές τις προφυλάξεις για αυτήν.
Η μεγάλη παραμονή της Mytria σε ένα γήινο φορέα είχε μειώσει την κατάσταση της συνειδητότητάς της. Για αυτό, είχε ξεχάσει να επεκτείνει την συνειδητή της επαγρύπνηση από την χαμηλότερης συχνότητας μορφή της στο εκτοδιάστατο πλέγμα του Φωτεινού της Όντος. Η παρουσία μου και στις δύο συχνότητες της πραγματικότητάς της θα τη βοηθήσει να θυμηθεί ότι είχε ξεχάσει. Επιπλέον, αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο μπορώ να συνδεθώ μαζί με όλες τις εκφράσεις της άμεσα.
Ωστόσο, και εγώ θα διπλο-εντοπιστώ σε πολλές πραγματικότητες. Θα πάω στο θαλαμίσκο μου διαλογισμού στο Σκάφος για να διατηρήσω μία σύνδεση μεταξύ όλων αυτών των πραγματικοτήτων, να μετακινηθώ στο εκτοδιάστατο πλέγμα μου, να διπλο-εντοπιστώ στην Πλειάδεια χρονογραμμή μας της ανυψώσεως του Βιολετί Ναού και να διπλο-εντοπιστώ στο φυσικό γήινο φορέα του άνδρα με τον οποίον επικοινωνώ.
Το επόμενο πρωί στη Γη
Η Ανθρώπινη Επαφή μιλάει:
Ουάου, αυτό ήταν το όνειρο των ονείρων. Ήμουν σε τόσα διαφορετικά μέρη ταυτόχρονα που δεν ήμουν σίγουρη ποιά ήμουν. Το όνειρο ήταν ευχάριστο, αλλά τώρα που ξύπνησα για λίγο, έχω μία απαίσια αίσθηση επικείμενης καταστροφής. Ω ΟΧΙ, πίστευα ότι το είχα ξεπεράσει. Πως θα μπορούσα να επιστρέψω στη παλιά μου συμπεριφορά να με απορροφούν προσωπικά μηδαμινά θέματα.
Ωστόσο, αυτά δεν έδειχναν σαν τα προσωπικά μου μηδαμινά θέματα. Η γυναίκα που ήμουν σε αυτή την έρημο ήταν επίσης στο Σκάφος. Ωστόσο, δεν θυμάμαι να την έχω ξαναδεί. Επίσης, πήγαινε να σώσει κάποιον στην έρημο, αλλά ήταν ταυτόχρονα και στη Γη. Είχε μία γήινη μορφή, αλλά δεν ξέρω ποιά ήταν.
Τότε ήταν αυτός ο άντρας, ω ναι, ήταν ο ψηλός ξανθός με τα γαλάζια μάτια. Επέστρεψε στα όνειρά μου μετά από μια μακρά περίοδο που έλειπε. Μόνο, που δεν ενδιαφερόταν για εμένα. Νομίζω ότι ανησυχούσε για την Ιέρεια από την έρημο. Μάλιστα, ήταν πολύ ανήσυχος, τόσο ανήσυχος που αισθάνθηκα φόβο.
Βασικά, δεν αισθάνομαι απλά φοβισμένη. Αισθάνομαι άδεια, πολύ πολύ άδεια. Φαίνεται σαν να έχασα κάτι ή κάποιον. Δεν είμαι βέβαιη τι έχασα, αλλά ξέρω ότι το θέλω πίσω. Ωστόσο, πως θα πάρω πίσω κάτι όταν δεν ξέρω καν τι είναι;
(συνεχίζεται)
ΠΗΓΗ: http://www.suzanneliephd.blogspot.be/2013/05/galacticearth-alliance-landing-party.html
ΚΑΝΑΛΙ ΕΠΑΦΗΣ: Suzanne Lie
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Αρίστανδρος Ανδρομέδειος
