ΓΑΛΑΞΙΑΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΜΕ ΤΗ ΓΗ (Μέρος 27ο)

                                      
                                             Η ΟΜΑΔΑ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΕΩΣ (7ο Μέρος)

Η Mytria συνεχίζει:

Χθες το βράδυ ονειρεύτηκα ότι έγινα δεκτή στο στρατό. Μάλιστα ξύπνησα και ξανακοιμήθηκα βλέποντας πάλι το ίδιο όνειρο. Είναι άραγε αυτά όνειρα, ή είναι μηνύματα από μία ανώτερη έκφραση του εαυτού μου που δεν μπορώ να θυμηθώ; Άρχισα να διαλογίζομαι τακτικά και άρχισα να κρατάω ένα ημερολόγιο. Μάλιστα, σκέφτομαι να ξεκινήσω ένα ιστολόγιο (blog). Με κάνει νευρική να βγω προς τα έξω με αυτό τον τρόπο, αλλά βρίσκω ότι εάν είμαι ειλικρινής με αυτό που συμβαίνει μέσα μου θα αισθάνομαι πολύ καλύτερα.

Πριν αρχίσουν οι εμπειρίες αυτού του ονείρου ήμουν αρκετά καταθλιπτική. Σηκωνόμουν το πρωί, πήγαινα σε μία δουλειά που μου έκλεβε την περιορισμένη μου ενέργεια, και το να γυρίζω σπίτι και να παρακολουθώ τηλεόραση με έκανε να αισθανθώ νεκρή μέσα μου. Βεβαίως, ακόμα έχω την ίδια εργασία διότι χρειάζομαι χρήματα. Ωστόσο, τώρα όταν επιστρέφω σπίτι η τηλεόραση μένει κλειστή επειδή ψάχνω στο διαδίκτυο για να καταλάβω τι μου συμβαίνει.

Όντως, βρήκα ότι πολλοί άνθρωποι έχουν τις ίδιες εμπειρίες με εμένα. Δεν είναι σίγουροι για το ποιοί πραγματικά είναι. Ωστόσο, είναι σίγουροι ότι το πρόσωπο που φαίνεται να ενεργεί δεν είναι η πιο αληθινή τους έκφραση. Φαίνεται ότι πολλοί άνθρωποι βλέπουν όνειρα παρόμοια με τα δικά μου. Μπορεί να μην πηγαίνουν σε ένα Αστρόπλοιο, αλλά κάνουν κάτι που είναι μακράν πολύ πιο σπουδαίο από τις καθημερινές ζωές τους.

Για αυτό, αποφάσισα να ξεκινήσω το ιστολόγιο μου. Είμαι ένα συνηθισμένο άτομο με μία ασήμαντη δουλειά. Δεν είμαι παντρεμένη. Δεν βρίσκομαι σε σχέση, και δεν έχω παιδιά. Μάλιστα, δεν έχω πολλά από τα πράγματα που φέρνουν ευτυχία σε αυτόν τον κόσμο, και ήμουν πολύ λυπημένη πριν ξεκινήσουν τα όνειρά μου. Ίσως να πέρασα από την κατάθλιψη στην ψύχωση, αλλά τουλάχιστον είμαι ευτυχισμένη. Έστω, τουλάχιστον είμαι πιο χαρούμενη.

   Αναρωτιέμαι εάν θα έπρεπε να μιλάω για τα όνειρά μου στο ιστολόγιο μου. Φαντάζομαι ότι αυτό θα ήταν απόδειξη της τρέλας μου. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή προτιμώ να βρω ένα νέο νόημα παρά να είμαι αυτή που ήμουν πριν τα όνειρά μου. Ο ψηλός ξανθός άνδρας με τα γαλάζια μάτια, που τώρα γνωρίζω ότι λέγεται Mytre, ακόμα με ακολουθεί - όπως γίνεται στη φαντασία μου. Αυτό που εννοώ είναι ότι ο Mytre φαίνεται να είναι μαζί μου σε τυχαία σημεία της ημέρας μου.

Όχι ακριβώς, αυτά δεν είναι τυχαία σημεία. Ο Mytre φαίνεται να έρχεται στη συνειδητοποίηση μου όταν αισθάνομαι λύπη ή μοναξιά. Ίσως να είμαι τρελή και μόλις να δημιούργησα έναν φανταστικό αγαπημένο, αλλά αυτό είναι καλύτερο από το να ζω σε συνεχή θλίψη και μοναξιά. Μάλιστα, ο Mytre μου μιλάει για μία άλλη πραγματικότητα στην οποία λέει ότι και εγώ ζω επίσης. Δεν νομίζω ότι θα έπρεπε να μιλήσω για αυτό στο ιστολόγιο μου διαφορετικά ο καθένας θα πιστέψει με σιγουριά ότι είμαι ψυχοπαθής.

Αναρωτιέμαι έαν το στρατιωτικό μου όνειρο είχε καμία σχέση με τον Mytre. Θυμάμαι ότι φορούσε κάτι που έμοιαζε με στρατιωτική στολή στο όνειρό μου. Επίσης θυμάμαι το ψηλό γαλάζιο άτομο και το άτομο με το τρίτο μάτι. Μάλιστα, όσο περισσότερο σκέφτομαι αυτό το όνειρο θυμάμαι όλο και περισσότερα από αυτό. Εύχομαι να μπορούσα να είχα άλλο ένα από αυτά τα όνειρα. Ίσως την προηγούμενη νύχτα ήταν μία αποτυχημένη προσπάθεια να δημιουργήσω ένα όνειρο σαν αυτά όπως πριν. 

Δημιουργούμε τα όνειρά μας, ή είναι απλά είναι κάτι που έρχεται από το ασυνείδητό μας όσο ο συνειδητός μας νους κοιμάται; Είναι δυνατόν ότι η ασυνείδητή μας ζωή μπορεί να είναι πραγματική; Πιστεύω ότι θα πρέπει αυτού του είδους το υλικό να μείνει έξω από το ιστολόγιο μου -τουλάχιστον αρχικά. Εντάξει, αντί απλά να μιλάω στον εαυτό μου, θα ξεκινήσω να γράφω κάτι για το ιστολόγιο μου ακριβώς τώρα – πριν  χάσω το θάρρος μου…..

   Αγαπητοί αναγνώστες,

Σκέφτηκα εάν θα έπρεπε ή όχι να έχω ένα ειδικό όνομα για το ιστολόγιο μου, αλλά συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι ένα ξεχωριστό άτομο. Είμαι απλά ένα συνηθισμένο άτομο που έχει μία συνηθισμένη δουλειά και μία κανονική ζωή. Εάν αυτό σας ακούγεται βαρετό, έχετε δίκιο. Αυτή η ζωή ήταν πολύ βαρετή. Ωστόσο, μερικά υπέροχα παράξενα πράγματα έχουν συμβεί σε μένα, που τελευταία, εξαφάνισαν την ανία μου και την συνεπαγόμενη κατάθλιψη μου.

Δεν ξέρω πόσο θάρρος έχω για να μιλάω για τις λεπτομέρειες των ονείρων μου ακόμα, αλλά έχω αρκετό κουράγιο να σας υποσχεθώ ότι θα είμαι απολύτως ειλικρινής σε οτιδήποτε θα σας πω. ''Εσείς'', που διαβάζετε το ιστολόγιο αυτό, εάν βέβαια το διαβάζει κανείς. Γνωρίζω ότι είμαι μόνο ένας από τους χιλιάδες ανθρώπους που έχουν ιστολόγια στο διαδίκτυο. Για αυτό το ιστολόγιο μου δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Αλλά, όπως είπα, δεν είμαι ένα ξεχωριστό άτομο. Είμαι απλά ένα συνηθισμένο πρόσωπο που ζει μία κανονική, συνήθως βαρετή ζωή. 

   Τώρα, αυτό είναι όλα τα παράπονα που θα κάνω – το υπόσχομαι. Είμαι σίγουρη ότι έχετε ακούσει ένα σωρό παράπονα. Το ξέρω, κι εγώ έχω. Για αυτό θα σταματήσω και θα πάψω να παραπονιέμαι και θα πάω στο γιατί ξεκίνησα αυτό το ιστολόγιο. Όταν ερεύνησα το διαδίκτυο για να βρω περισσότερα για τις εμπειρίες μου, βρήκα ότι πολλοί άλλοι άνθρωποι είχαν εμπειρίες όμοιες με τις δικές μου.

  Στην πραγματικότητα, είδα πολλούς άλλους ανθρώπους που μοιάζουν ακριβώς με εμένα, ένα συνηθισμένο άτομο, όταν εισήλθα στο κόσμο των ονείρων μου. Για αυτό, σκέφτηκα ότι θα ήταν υπέροχο εάν κάποιοι από εσάς θα θέλατε να συνδεθείτε με εμένα διαμέσου του ιστολογίου μου. Αλλά νομίζω ότι είναι πολύ νωρίς για αυτό. Πρώτα πρέπει να σας πω τι μου συμβαίνει. Τότε εάν έχετε παρόμοιες εμπειρίες, και υποθέτω ότι κάποιοι έχουν, ίσως μπορούμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο μοιραζόμενοι τις ιστορίες μας. 

  Για αυτό, γράφω αυτό το ιστολόγιο για να προσφέρω ένα ελεύθερο, ανώνυμο μέρος που μπορείτε να μοιραστείτε οποιαδήποτε ασυνήθιστα όνειρα ή παράξενες εμπειρίες. Όπως είπα, είμαι απλά ένα συνηθισμένο άτομο. Μάλιστα, δεν θυμάμαι να ήμουν παράξενη όταν ήμουν νέα. Όντως, τώρα που είπα αυτό, δεν μπορώ πραγματικά να θυμηθώ πολλά από τότε που ήμουν νέα ή παιδί. Έχω εικόνες στο μυαλό μου, σχεδόν σαν να μπήκαν από κάποιον εκεί, αλλά έχω μικρή σύνδεση μαζί τους.

  Φαίνεται ότι πρόσφατα κάτι συνέβη στη ζωή μου, τα όνειρα ή απλά η φαντασία μου έχει δημιουργήσει ένα εντελώς νέο πρότυπο της προσωπικής μου εικόνας. Εννοώ, νομίζω τελικά ότι έχω μία προσωπική εικόνα. Πριν, ήμουν ένα μέλος ενός μεγάλου πλήθους, όπως ένα από τα πολλά πουλιά ενός μεγάλου κοπαδιού. Ωστόσο, δεν πετούσα στον ουρανό, και δεν ήμουν μέλος ενός κοπαδιού. Στη πραγματικότητα, είχα λίγους φίλους. Ήμουν μόνη μου.

  Ήμουν μόνη μου στη δουλειά, μόνη μου στο σπίτι και μόνη μέσα σε ένα πλήθος. Μπορεί να είχα μία συζήτηση με κάποιον απέναντί μου ή στο τηλέφωνο, αλλά ακόμα, πάντα ένιωθα μόνη. Αυτό το αίσθημα της μοναξιάς μου φαινόταν αφύσικο, αλλά δεν έβγαινε νόημα. Δεν μπορούσα να θυμηθώ να μην ήμουν μόνη, αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ γενικά. Ήταν λες και η ζωή μου ήταν τόσο ασήμαντη, που δεν άξιζε να τη θυμάμαι.

   Ωστόσο, άρχισα να έχω όνειρα στα οποία ήμουν μέλος ενός συνόλου από πολύ διαφορετικά όντα. Λέω ''Όντα'' επειδή κάποια δεν εμφανιζόταν ανθρώπινα. Ουπς, είπα στον εαυτό μου ότι δεν θα αποκάλυπτα πολλά για το τι συμβαίνει. Αλλά λοιπόν, τώρα που ''η γάτα βγήκε έξω από την τσάντα'' αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Αυτές οι νυχτερινές συναντήσεις γίνονται για κάποιους μήνες τώρα, και έχουν αλλάξει εντελώς τη ζωή μου.

   Λοιπόν, βασικά, η ζωή μου είναι η ίδια, αλλά αυτές οι συναντήσεις/εμπειρίες/φαντασίες μου έφεραν μία αίσθηση ότι ανήκω κάπου. Ακόμα και αν αυτά τα περιστατικά δεν είναι πραγματικά, μου φαίνονται τόσο πραγματικά όσο η ξύπνια ζωή μου. Μάλιστα, αισθάνομαι πιο ξύπνια σε αυτά τα όνειρα από το να είμαι ξύπνια περνώντας τη βαρετή φυσική πραγματικότητα σαν κάποιου είδους ζόμπι.

Βασικά, έχω παραπονεθεί πολύ για τη ζωή μου. Είναι μία καλή ζωή όπου έχω μια δουλειά, έχω φίλους και έχω πράγματα που κάνω μαζί με τους φίλους μου. Ωστόσο δεν ταιριάζω τόσο πολύ εδώ επειδή μου φαίνεται ότι εξαπατώ κάποιον που δεν ξέρω καν. Αναρωτιέμαι, μήπως αυτό το άτομο είναι ο Mytre; Αυτό είναι, ελπίζω να είναι ο Mytre. 

    Λοιπόν, αρκετά φλυάρησα για τώρα. Αυτό που θέλω πραγματικά να πω είναι ότι εάν κάποιοι από εσάς επίσης έχετε ''παράξενες'' εμπειρίες, εδώ είναι ένα ασφαλές μέρος όπου μπορείτε να μιλήσετε για αυτές. Μάλιστα, αν θέλετε ανώνυμα να αναρτήσω την εμπειρία σας, με ευχαρίστηση θα το κάνω. Γνωρίζω πόσο υπέροχο είναι να έχεις μία άλλη ζωή που σε γεμίζει και σε χαροποιεί, ακόμα και αν είναι απλά η φαντασία σου.

Έτσι, ίσως μαζί μπορούμε όλοι μας να δημιουργήσουμε έναν φανταστικό κόσμο όπου σε αυτόν μπορούμε ελεύθερα να μιλήσουμε για όλες τις εμπειρίες που έχουμε αλλά δεν μπορούμε να μοιραστούμε με τους άλλους ανθρώπους που γνωρίζουμε. Είμαστε όλοι ανώνυμοι εδώ, εκτός από μένα. Ήμουν ανώνυμη όλη μου τη ζωή και ήταν πάρα πολύ μοναχικό. Σκέφτομαι ότι το να κριθώ ως τρελή μπορεί να είναι καλύτερο από το να μη γίνω ποτέ αντιληπτή.

Τώρα, θα διαλογιστώ στο όνειρό μου όπου μπήκα στο στρατό. Μια και το έφερε η κουβέντα δεν νομίζω ότι ήταν αυτός στρατός ακριβώς, τουλάχιστον έτσι ελπίζω. Εάν μπω στο στρατό, θα ήθελα να είμαι κάποια που εξερευνά το Σύμπαν και διαδίδει την ειρήνη, και όχι κάποια που ψάχνει τη Γη για να ξεκινήσει έναν πόλεμο.

(συνεχίζεται)


ΠΗΓΗ: http://www.suzanneliephd.blogspot.be/2013/04/v-behaviorurldefaultvmlo_16.html
ΚΑΝΑΛΙ ΕΠΑΦΗΣ:  Suzanne Lie
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Αρίστανδρος Ανδρομέδειος