Παράλληλη Πραγματικότητα του Mytre
(2)
Μιλάει η
MYTRIA:
Όταν (ο παράλληλος) Mytre τελείωσε την ομιλία
του, είπε, «Ξέρω ότι θα είμαι μαζί σας για λίγο, και βλέπω να αγωνίζεστε ως
προς το πως να με αποκαλείτε. Είμαι ο Mytre Almon, γι 'αυτό παρακαλώ να με
καλείτε Almon. Επειδή έπεσα στο δικό μου σκοτάδι, είμαι μια πολύ διαφορετική
εκδοχή του Mytre από αυτή που γνωρίζατε. Είμαι ευγνώμων για αυτή την ευκαιρία
να εξυπηρετήσω το Φως, καθώς και την αγαπημένη Πλειάδεια οικογένεια μου.»
Με αυτόν εν λόγω, όλοι συγκεντρωθήκαμε γύρω
από το νέο φίλο μας Almon για να τον καλωσορίσουμε στην οικογένειά μας.
Γελάσαμε γύρω από τη φωτιά μέχρι που κάηκε σε κάρβουνα, και ήρθε η ώρα για
ύπνο. Μπορούσα να δω ότι ο Almon ένιωθε άβολα σχετικά με το πού να κοιμηθεί,
οπότε του προσέφερα να μοιραστεί το κρεβάτι μου. Ήταν αρκετά διστακτικός, αλλά
επέμεινα και τον τράβηξα σε μια μικρή, ιδιωτική εσοχή στη σπηλιά μας.
Το επόμενο πρωί σηκωθήκαμε την αυγή και πήγαμε
στα ειδικά σημεία διαλογισμού μας. Ο Almon εύκολα γλίστρησε σε αυτή την
πραγματικότητα και βρήκε το δικό του σημείο διαλογισμού στην κορυφή ενός μικρού
λόφου. Δεν αισθανόταν πλέον ότι πρέπει να κρύβεται στις σκιές. Είχε ανακτήσει
την αξιοπρέπειά του, και εγώ είχα ανακτήσει το καλύτερο φίλο μου. Κατά τις
εβδομάδες που ακολούθησαν είδα τους πολλούς τρόπους όπου ο Almon ήταν
διαφορετικός από τον Mytre, και τους πολλούς τρόπους με τους οποίους ήταν
αρκετά παρόμοιοι.
Ωστόσο, από τη στιγμή που η γη για την
τοποθεσία του ναού καθαρίστηκε, είχαμε ένα πρόβλημα. Δεν θέλαμε να
αναδιατάξουμε ή να κόψουμε οποιουσδήποτε βράχους από αυτήν την ιερή γη για
οικοδομικά υλικά, και δεν είχαμε τη δυνατότητα να συλλέξουμε υλικά κατασκευής
πολύ έξω από τον ιερό θόλο. Εν τω μεταξύ, τα συμπτώματα της μεταστοιχείωσης μας
σε Ανώτερους ΕΑΥΤΟΥΣ, εμφανίστηκαν και πάλι, αλλά με έναν εντελώς διαφορετικό
τρόπο.
Πριν, το σώματά μας υπέφεραν τα συμπτώματα της
σωματικής ασθένειας ή δυσφορίας. Τώρα, ήταν το μυαλό μας που δεχόταν αυτή τη
μετατόπιση. Όλοι αρχίσαμε να ξεχνάμε ό,τι επρόκειτο να πούμε, ή δεν μπορούσαμε
να παρακολουθήσουμε μια ολόκληρη πρόταση που οι φίλοι μας προσπαθούσαν να
παραδώσουν. Επιπλέον, όλοι αρχίσαμε να χάνουμε το χρόνο. Με αυτό εννοώ ότι
ήμασταν κάπου κάνοντας κάτι, τότε ξαφνικά, ήμασταν κάπου αλλού κάνοντας κάτι
εντελώς διαφορετικό.
Οι διαδοχικές ενέργειες της ολοκλήρωσης μίας
εμπειρίας και στη συνέχεια η κίνηση προς την επόμενη δεν εφαρμόζονταν πλέον.
Τελικά καταλάβαμε ότι αν είχαμε εμπλακεί σε μία δραστηριότητα με τη σκέψη μιας
άλλης, τότε ξαφνικά κάναμε ό,τι δραστηριότητα σκεφτόμασταν. Ωστόσο, η ακολουθία
της παύσης μιας δραστηριότητας, και το περπάτημα σε άλλο τόπο, για την εκκίνηση
της επόμενης δραστηριότητας, έλειπε.
Στην αρχή είχαμε αυτή την εμπειρία μόνο μια
φορά στο τόσο, αλλά στη συνέχεια αυτή τη μετατόπιση του χρόνου και του χώρου
έγινε όλο και πιο συχνή. Συνειδητοποιήσαμε ότι μας δίνεται μια υψηλοτέρων
διαστάσεων ικανότητα, αλλά δεν είχαμε κανένα συνειδητό έλεγχο της. Στην
πραγματικότητα, ο εγωικός εαυτός μας δεν είχε τον έλεγχο πολλών πραγμάτων.
Σιγά-σιγά, καταλάβαμε ότι όταν η εγωική σκέψη ερχόταν στο μυαλό μας,
μετατοπιζόμασταν από ό,τι κάναμε σε αυτό που τροφοδοτούσε τη ψυχή μας.
Με άλλα λόγια, δε θα μπορούσαμε πλέον να
κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και να λέμε, «Είναι μια χαρά. Είμαι σε ευχάριστη
θέση να κάνω αυτό, αυτή τη στιγμή. Αργότερα, θα κάνω ό,τι θέλω να κάνω.» Οι
έννοιες του ''αυτή τη στιγμή'' και του ''αργότερα'' είχαν αρχίσει να
εξαφανίζονται και να αντικαθιστούνται με το ''ΤΩΡΑ''. Αντιμετωπίζαμε το ΤΩΡΑ
στους διαλογισμούς μας, και είχε διαρρεύσει στο καθημερινή μας ζωή. Αρχικά, η
κατάσταση ήταν αρκετά ανησυχητική μέχρι να συνειδητοποιήσουμε πόσο πολύ πιο
αποτελεσματικοί ήμασταν όταν εμείς κάναμε μόνο αυτό που αγαπούσαμε να κάνουμε.
Με αυτόν τον τρόπο, ο καθένας μας βρήκε την
προσωπική του συμβολή που εξυπηρετούσε καλύτερα στο ομαδικό μας τόλμημα.
Επίσης, δεν υπήρχε καμία επικάλυψη ή ανταγωνισμός. Ήταν σαν να ήμασταν ο κάθε
ένας επιλεκτικά διαλεγμένος για να κάνει μια συγκεκριμένη μερίδα αυτής της υπηρεσίας
προς το ΕΝΑ. Δεν μας πήρε πολύ καιρό πριν συνειδητοποιήσουμε ότι η ιδέα ήταν
σωστή και ότι ο Almon ήταν ο ''εργοδηγός'' μας. Ήταν σε θέση να αντιληφθεί πώς οι
ενέργειες και οι συνεισφορές του κάθε προσώπου ταίριαζαν στη ΜΙΑ προσπάθεια της
ομάδας μας.
Τώρα που
όλοι είχαμε βρει τις συνεισφορές μας, ήμασταν μια εντελώς βιώσιμη κοινότητα
συγκεντρωμένη γύρω από ένα προετοιμασμένο χώρο, στον οποίο επρόκειτο να
κτίσουμε το Ναό. Ένα βράδυ που είχαμε συγκεντρωθεί γύρω από τη φωτιά, ένας από
τους φίλους μας από το Ναό ήρθε στο θόλο μας.
Το όνομά του ήταν Jartun, και ήταν ένας από
τους καλύτερους φίλους μου από το Ναό. Αμέσως, φοβήθηκα ότι κάτι δεν πήγαινε
καλά με την Alycia, αλλά διάβασε το μυαλό μου, όπως έκανε πάντα, και με
ενημέρωσε ότι ήταν μια χαρά.
Καλέσαμε τον Jartun να ενταχθεί στη φωτιά μας
και του βρήκαμε τροφή και νερό. Είχε μόλις σταματήσει το ταξίδι του στην
περιοχή μας και είχε εξαντληθεί. Είχε ένα επείγον μήνυμα για να μας δώσει, αλλά
πρώτα σιγουρευτήκαμε ότι έτρωγε και είχε λίγο νερό.
Μόλις έφαγε και έσβησε τη δίψα του, δώσαμε όλη
μας την προσοχή, καθώς ο ίδιος άρχισε να μιλά,
«Έχω έρθει
εδώ για να σας πω ότι το Αρκτουριανό Δυναμικό Πεδίο γύρω από το χωριό αρχίζει
να εξασθενεί. Αν οι Δρακόνιοι δουν το
αληθινό χωριό μας, θα μας επιτεθούν ανελέητα. Έχουμε ανακαλύψει μέσα από τους
διαλογισμούς και τις επικοινωνίες μας με τους Aρκτούριους ότι ο Ναός πρέπει να
ανεγερθεί τώρα, καθώς η δύναμη της Ιώδους Φωτιάς είναι ο μόνος τρόπος που
μπορούμε να εστιάσουμε τις υψηλότερες ενέργειες για να ανεφοδιάσουμε αυτό το
Δυναμικό Πεδίο.»
Ο Almon στάθηκε αμέσως και είπε: «Αυτός είναι
ο λόγος για τον οποίο έχω κληθεί να σας συναντήσω. Έχω παρατηρήσει τις
ικανότητες του καθενός και θυμάμαι τις εμπειρίες της Mytria στη Μήτρα της
Μητέρας. Δεν είναι γραφτό να χτίσουμε το Ναό, αλλά προοριζόμαστε για να
ανυψώσουμε τον Ναό.»
Όλοι
ήταν σε σύγχυση, αλλά ο Almon συνέχισε, «Ο Ναός έχει ήδη δημιουργηθεί. Είναι οι
Βιολετί Κρύσταλλοι στον πυρήνα του πλανήτη.»
Με ένα μυαλό
καταλάβαμε τι έλεγε ο Almon. Φυσικά έτσι, δεν χρειαζόταν να βλάψουμε την ιερή
γη καθόλου. Ωστόσο, πώς θα μπορούσαμε να ανυψώσουμε τους τεράστιους κρυστάλλους
από τον πυρήνα του πλανήτη μας; Στην πραγματικότητα, είχαμε όλοι την ίδια
απορία ταυτοχρόνως. Ο Almon, ο οποίος είχε ανακτήσει πλήρως τη δύναμή του στο
χρόνο που ήταν μαζί μας, ήρεμα περίμενε από μας να ηρεμήσουμε. Ένας-ένας εμείς,
εκ νέου καθήσαμε γύρω από τη φωτιά και κοιτάξαμε τον ηγέτη μας, Almon, για να
συνεχίσει,
«Εγώ δεν
γνωρίζω πώς να ανυψώσουμε το Ναό ακόμη, αλλά έχω ήδη όνειρα και διαλογισμούς
για την αύξηση του Ναού. Ωστόσο, δεν ήξερα τι σήμαιναν μέχρι τώρα. Όλοι
γνωρίζουμε ότι καλεστήκαμε να έρθουμε εδώ, και όλοι απαντήσαμε αυτές τις
Κλήσεις που αποτελούν το Πνεύμα μας. Είχαμε να συνειδητοποιήσουμε ότι το
"αδύνατο" δεν είναι πλέον μια έννοια στη ζωή μας, καθώς έχουμε γίνει
πολύ περισσότερο από ό,τι είχαμε σκεφτεί ποτέ ότι θα μπορούσαμε να γίνουμε.»
Ο Almon
έκανε παύση, ενώ ο καθένας μας αναγνώριζε τη δήλωσή του. Η δική μας αλλαγή,
στην πραγματικότητα οι προσωπικές μας αλλαγές της Αναλήψεως, είχαν συμβεί τόσο
γρήγορα που το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να προσαρμοστούμε στους
νέους εαυτούς μας. Τώρα, θα έπρεπε να αναγνωρίσουμε ότι είχαμε αποκτήσει
ατομικές δυνάμεις πέρα από κάθε φαντασία μας. Ο Almon και εγώ να σκεφτόμαστε ως
ένας, καθώς είπε:
«Δεν είμαστε πλέον αυτοί που κάποτε ήμασταν.
Οι Aρκτούριοι μας είπαν ότι θα πρέπει να αναληφθούμε στην πέμπτη διάσταση,
προκειμένου να συντονιστούμε πέρα από τη συνεχή απειλή του πολέμου και του
σκότους. Είχαμε το προνόμιο να είμαστε σε αυτή την Ιερή Γη, όπου η διαδικασία
της αναλήψεως επιταχύνεται σε μεγάλο βαθμό. Έχω δει πώς οι μεμονωμένες
ικανότητες μας συμπληρώνονται τέλεια από τον έναν στον άλλον. Αν μπορούμε να
συνεργαστούμε για να λειτουργήσουμε ως ΕΝΑ ΟΝ, και όπως κληθήκαμε από την
Μητέρα Αλκυόνη και τον Aρκτούριο, μπορεί να είμαστε σε θέση να ανυψώσουμε τον
Ιώδη Ναό.»
Όλοι ήταν εντελώς αθόρυβοι καθώς απορροφούσαν
τα λόγια του Almon. Στη συνέχεια, ένας-ένας, κουνούσαν τα κεφάλια τους
συμφωνώντας. Ο Almon ολοκλήρωσε το μήνυμά του λέγοντας:
«Ας πάμε όλοι για ύπνο τώρα και να ζητήσουμε
καθοδήγηση. Στη συνέχεια, μετά τους πρωινούς διαλογισμούς μας κατά τους οποίους
θα ζητάμε κατανόηση των ονείρων μας, θα συγκεντρωθούμε ως ομάδα και θα
συζητήσουμε αυτά που έχουμε ανακαλύψει.»
Συμφωνήσαμε όλοι, σβήσαμε τη φωτιά, βρήκαμε
μια θέση για να κοιμηθεί ο Jartun και ξαπλώσαμε για ύπνο.
Κάτι πολύ
σημαντικό είχε συμβεί, και έπρεπε ο καθένας να το χωνέψουμε πριν το αναμείξουμε
στην διαρκώς διευρυνόμενη Ομαδική μας Συνείδηση. Και πάλι, σηκωθήκαμε τα
ξημερώματα. Στη συνέχεια, μετά από τους ατομικούς διαλογισμούς μας όλοι
ενστικτωδώς σχηματίσαμε ένα κύκλο εντός της περιοχής που είχαμε εκκαθαρίσει για
το Ναό. Φυσικά, ο καθένας πήρε την ατομική του εκδοχή του ίδιου μηνύματος. Θα
μεταφέρω τώρα τη δική μου εκδοχή του ονείρου της ομάδας μας.
Ξυπνήσαμε μέσα στο όνειρο μας για να βρεθούμε
στην Μήτρα της Μητέρας κατά την πρώτη μας συνάντηση. Αυτή τη φορά αναγνωρίσαμε
ο ένας τον άλλο, ως εκείνοι που δεν είχαν επιλέξει να ενωθούν μαζί μας. Τα μέλη
της ομάδας μας συγκεντρώθηκαν για να περιμένουν την είσοδο της Μητέρας Αλκυόνης
και του Aρκτούριου. Ωστόσο, κανείς δεν ήρθε αυτή τη φορά. Αντ 'αυτού, όλοι
λάβαμε την εσωτερική εντολή να εισαχθούμε σε ένα μακρύ τούνελ.
Βρήκαμε σιωπηλά το δρόμο μας μέσα από το
τούνελ, το οποίο φωτιζόταν από μια άγνωστη πηγή. Όταν η σήραγγα πήγε όλο και
πιο βαθιά μέσα στον πλανήτη, αναγνώρισα ότι οδηγούμασταν στην σπηλιά των
γιγαντιαίων κρυστάλλων. Λίγο μετά από αυτή τη συνειδητοποίηση πήραμε μια τελική
στροφή και βρήκαμε τους τεράστιους κρυστάλλους να μας περιμένουν.
Χωρίς καμία
κατεύθυνση από την Μητέρα Αλκυόνη και τον Αρκτούριο, αποφασίσαμε ως μια μονάδα
να πάμε στους κρυστάλλους και να τους αγγίξουμε. Όταν τους αγγίξαμε μπορούσαμε να
αισθανθούμε τη μεγάλη δύναμη της ζωής τους. Πάντα θεωρούσαμε τους κρυστάλλους
ως την υψηλότερη συχνότητα του ορυκτού βασιλείου, αλλά τώρα γνωρίζαμε ότι ήταν,
επίσης, ζωντανά όντα. Ακριβώς όπως είχαμε μάθει να λειτουργούμε ως μια μονάδα
πάνω στη γη, ενώσαμε τις προσπάθειές μας και "βρήκαμε το σημείο μας"
μεταξύ των κρυστάλλων.
Αργότερα στη συζήτησή μας μάθαμε ότι ο καθένας
μας ρώτησε πώς θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε τους κρυστάλλους για να ανέλθουν
στην επιφάνεια και λάβαμε τις ατομικές οδηγίες μας. Το πιο σημαντικο ήταν, πως
δημιουργήσαμε μια οικεία σχέση με το ζωντανό Κρυσταλλικό Ον του Ιώδους Ναού.
Μετά την παραλαβή των οδηγιών μας περιπλανηθήκαμε μεταξύ των κρυστάλλων
λαμβάνοντας εσωτερικές εικόνες για το πώς οι κρύσταλλοι έμοιαζαν πριν πέσουν σε
αταξία.
Ο Almon, ο οποίος είχε ανέβει στην κορυφή του
μεγαλύτερου κρυστάλλου, συνέλεγε όλες τις πληροφορίες μας σε μια συνεκτική
μονάδα. Επιπλέον, ο ίδιος φάνηκε να έχει μια προσωπική επικοινωνία με το Deva,
κάτοχο της μορφής, του μεγάλου αυτού Κρυσταλλικού Όντος. Ο Almon καθόταν εκεί
για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ εμείς περιμέναμε για να τελειώσει την
επικοινωνία του με το Κρυστάλλινο Ον.
Όταν ήρθε σε εμάς ο Almon τελικά, ήταν βαθιά
συγκινημένος, αλλά δεν έλεγε τίποτα. Τότε ήταν που η Μητέρα Αλκυόνη και ο
Aρκτούριος ήρθαν μαζί μας.
ΚΑΝΑΛΙ ΕΠΑΦΗΣ:
Suzanne Lie
